ค้ำประคองกี่ครั้งกลัวพลั้งพลาด
ต้องทนหยาดน้ำตาสักกี่หน
อยากให้ถึงฝั่งฝาตายายคน
ไม่อยากขนข้าวของไปฟ้องใคร
หญิงคนเดียวเทียวเศร้าไม่เบาหรอก
ดูภายนอกต่างกันเธอรู้ไหม
เสียงจู้จี้ขี้บ่นผ่านพ้นไป
ความช้ำใจไม่ต่างฟากข้างเธอ
โปรดเข้าใจสักหน่อยค่อยลงโทษ
บางคราวโกรธฟืนไฟใจมันเผลอ
เพราะรักเหลือเมื่อไกลใจละเมอ
กลัวบำเรอคำหวานผ่านหญิงงาม
ต้องทนหยาดน้ำตาสักกี่หน
อยากให้ถึงฝั่งฝาตายายคน
ไม่อยากขนข้าวของไปฟ้องใคร
หญิงคนเดียวเทียวเศร้าไม่เบาหรอก
ดูภายนอกต่างกันเธอรู้ไหม
เสียงจู้จี้ขี้บ่นผ่านพ้นไป
ความช้ำใจไม่ต่างฟากข้างเธอ
โปรดเข้าใจสักหน่อยค่อยลงโทษ
บางคราวโกรธฟืนไฟใจมันเผลอ
เพราะรักเหลือเมื่อไกลใจละเมอ
กลัวบำเรอคำหวานผ่านหญิงงาม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
