มองดาราฟ้าพราวสกาวใส
คนเมืองไกลคิดถึงบ้านจนมานฝ้า
หลายปีแล้วแก้วใจมิได้มา
อยากเห็นหน้าลูกหลานสงสารจัง
เถอะสักวันฟ้าเปิดกำเนิดแสง
มีเรี่ยวแรงโบยบินกลับถิ่นหลัง
วันนี้แสงชีวิตถูกปิดบัง
จึงต้องนั่งมองดาวดั่งราวใจ
ทุกชีวิตดั่งดวงดาวอยู่พราวฟ้า
บ้างเกิดมาส่องแสงด้วยแรงใส
แต่บางดวงช่วงช้ำมืดดำไป
อีกเมื่อไรดาวเราจะเข้าตา
ขอต่อสู้ชีวิตลิขิตสวรรค์
ที่ผูกพันสั่นคลอนตะรอนล่า
อีกไม่นานคงพ้นแห่งมนตรา
ปล่อยให้ข้าหวนคืนอย่างยืนยง
แหละวันนั้นจะยิ้มอย่างอิ่มอก
วนิพกถูกหวยร่ำรวยส่ง
คงลิ้มรสแห่งรักที่ปักตรง
ได้ถือธงใจเธอที่เพ้อ...คอย
"ปรางค์ สามยอด"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
