สวัสดีที่รักหักใจเอ่ย
จำใจเผยคำลามาถึงได้
จำใจบอกออกมาทั้งอาลัย
บอกด้วยใจยังรักหักอาวรณ์
สวัสดีที่รักทักเพื่อจาก
ถึงวันพรากถึงคราต้องลาก่อน
ลาด้วยใจไห้โหยด้วยร้าวรอน
และแล้วตอนต้องลาก็มาเยือน
ลาทั้งที่มีใจให้กับรัก
ลาเพื่อพักใจเราเข้าเป็นเพื่อน
ลาเพื่อให้ใจเราเฝ้าย้ำเตือน
ใจสะเทือนอย่างไรเมื่อได้ลา
นาทีจากพรากกันกลั้นใจบอก
มิได้หลอกทำไปไม่ปรารถนา
แต่ต้องบอกออกคำพร่ำวาจา
ให้รู้ว่าทั้งทั้งรักจำหักใจ
ดีมิพร้อมยอมพรากจากลาก่อน
แม้ร้าวรอนยิ่งนักหักจิตได้
รักสุดท้ายชายนี้มีฝากไป
จงเก็บไว้ให้เห็นเป็นเพื่อนกาย
ฉันทำตัวชั่วไปไม่เหมือนก่อน
เป็นบทตอนรุนแรงเธอแหนงหน่าย
แต่ฉันขอรักมั่นตราบวันตาย
รักสุดท้ายที่ก่อขอฝากเธอ
คงได้อยู่คู่หญิงที่อิงแอบ
อยู่ไปแบบเพราะใคร่ไปเสนอ
คนที่รักจักไม่ได้พบเจอ
ฉันยอมเก้อชาตินี้ไม่มีเรา
หากยามใดใจเธอเจอความเปลี่ยว
โปรดจงเหลียวมองจันทร์ในวันเหงา
ก็จักพบฉันได้ไม่ซึมเซา
ฉันจักเฝ้ามองจันทร์นั้นทุกคืน
สล่าผิน
3มิย.2554
3มิย.2554
จะร้องไห้ทำไมให้ใจเจ็บ
ดั่งตอกเล็บเจ็บจนสุดทนผืน
หากรักที่มอบไปไม่ยั่งยืน
อย่าสะอื้นเศร้าตรมจงข่มใจ
จะชาตินี้ชาติไหนหากไกลห่าง
หากแรมร้างจากกันดั่งฝันใฝ่
เลิกระทมขมจิตคิดห่างไกล
ปล่อยเธอไปยอมสลัดตัดอาวรณ์
ดั่งตอกเล็บเจ็บจนสุดทนผืน
หากรักที่มอบไปไม่ยั่งยืน
อย่าสะอื้นเศร้าตรมจงข่มใจ
จะชาตินี้ชาติไหนหากไกลห่าง
หากแรมร้างจากกันดั่งฝันใฝ่
เลิกระทมขมจิตคิดห่างไกล
ปล่อยเธอไปยอมสลัดตัดอาวรณ์