ไม่จำเป็นต้องเหงา, เขาอ้างว้าง
กับหัวใจที่ดำด่างอย่างเพ้อเจ้อ
เพียงแค่ฝันวันนี้ไม่มีเธอ
มาเสนอไออุ่น, อย่างคุ้นเคย
เหมือนว่าโลกทั้งโลกจะหยุดนิ่ง
ภาพความจริงเลื่อนลอยคอยระเหย
ผ่านไปแล้วนานนับไม่กลับเลย
จากท่าทีที่เฉยเมย, เปิดเผยมา
ในนามของความเหงา เรารู้สึก
ใช่ล้ำลึกดื่มด่ำสำคัญหา
แต่มันหม่นมันเศร้าเหงาอุรา
ที่บั่นทอนในสายตา, ทุกนาที
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
