เสียงสายฝนพรำพรำในค่ำนี้
เหมือนเสียงที่ใจเพรียกร่ำเรียกขาน
มองสายฝนโดดเดี่ยวเปลี่ยวซมซาน
อุปาทานถึงใครให้รักมา
โอบกอดความรู้สึกอย่างลึกซึ้ง
ใจดวงหนึ่งว่างเปล่าเฝ้าโหยหา
เสียงสายฝนทักทายริมชายคา
ภาพดวงตาเธอหวานปานดวงดาว
แวบขึ้นในห้วงนึกรำลึกถึง
เห็นความซึ้งบริสุทธิ์ผุดผ่องขาว
สร้างตำนานรักเร้นเป็นเรื่องยาว
ความสุขราวลูบไล้อยู่ใกล้กาย
แม้จะไร้เรียวรุ้งพุ่งโค้งฟ้า
สายสวาทพาดอุราไม่เลือนหาย
เกิดรุ้งในใจฝันพรรณราย
จึงได้ร่ายกลอนหวานขานเสกมนต์
สื่ออักษรให้สดับโปรดรับรู้
คิดถึงอยู่ยามมองจ้องสายฝน
สะพานรุ้งเชื่อมใจไร้กังวล
ยังคอยคนมาข้างนอกเก็บดอกรัก
ฝากบทกลอนโลมไล้ให้ความหวัง
เพิ่มพลังอย่าท้อมาทอถัก
หากเธอล้าแรงอ่อนใคร่ผ่อนพัก
มาซิตักรอให้ใครหนุนนอน
ดาว อาชาไนย
เหมือนเสียงที่ใจเพรียกร่ำเรียกขาน
มองสายฝนโดดเดี่ยวเปลี่ยวซมซาน
อุปาทานถึงใครให้รักมา
โอบกอดความรู้สึกอย่างลึกซึ้ง
ใจดวงหนึ่งว่างเปล่าเฝ้าโหยหา
เสียงสายฝนทักทายริมชายคา
ภาพดวงตาเธอหวานปานดวงดาว
แวบขึ้นในห้วงนึกรำลึกถึง
เห็นความซึ้งบริสุทธิ์ผุดผ่องขาว
สร้างตำนานรักเร้นเป็นเรื่องยาว
ความสุขราวลูบไล้อยู่ใกล้กาย
แม้จะไร้เรียวรุ้งพุ่งโค้งฟ้า
สายสวาทพาดอุราไม่เลือนหาย
เกิดรุ้งในใจฝันพรรณราย
จึงได้ร่ายกลอนหวานขานเสกมนต์
สื่ออักษรให้สดับโปรดรับรู้
คิดถึงอยู่ยามมองจ้องสายฝน
สะพานรุ้งเชื่อมใจไร้กังวล
ยังคอยคนมาข้างนอกเก็บดอกรัก
ฝากบทกลอนโลมไล้ให้ความหวัง
เพิ่มพลังอย่าท้อมาทอถัก
หากเธอล้าแรงอ่อนใคร่ผ่อนพัก
มาซิตักรอให้ใครหนุนนอน
ดาว อาชาไนย