หากต้องร้างลากันฉัน..ก็เจ็บ
มีคำเหน็บเล็บขบพบเสมอ
ไม่มีใครที่จากฝากละเมอ
ทั้งฉันเธอต่างเศร้าเข้ารุมทรวง
หัวใจฉันหนึ่งเนื้อเพื่อบอกรัก
มีชีวิตที่รู้จักรักห่วงหวง
ใช่พล๊าสติกเหล็กไหลให้พุ่มพวง
โดนรักลวงรู้สึกสำนึกดี
เจ็บ...รู้ไหม...ใช่ฉันรู้......
ความรักอยู่ด้วยชื่นรื่นสุขี
หากวันใดรักร้างห่างฤดี
ใช่เธอมี...ฉันก็มี...ที่เจ็บตรม
บอกให้รู้..ฉันแคร์ แท้ความรัก
ผูกสมัครรักไว้ให้สุขสม
มันไม่ง่าย..ใช่ไหม..กว่าได้ชม
ปล่อยให้รักระทม..ขมทำไม ?
เมื่อรักลอยถอยหายคล้ายหดหู่
ยามรักอยู่ดูละเลยเฉยไฉน
แทนจะเฝ้าเคล้าถนอมกล่อมดวงใจ
กลับเชิดหน้าเข้าใส่หนอใจนาง
แล้วร้องร่ำฉ่ำน้ำตา...พาสงสาร
ว่าดวงมานเจ็บล้นคนถากถาง
เมื่อมีรักไม่ถนอมยอมวายวาง
ก็ช่างนาง..ให้ครางครวญ..สมควรแล้ว.
มีคำเหน็บเล็บขบพบเสมอ
ไม่มีใครที่จากฝากละเมอ
ทั้งฉันเธอต่างเศร้าเข้ารุมทรวง
หัวใจฉันหนึ่งเนื้อเพื่อบอกรัก
มีชีวิตที่รู้จักรักห่วงหวง
ใช่พล๊าสติกเหล็กไหลให้พุ่มพวง
โดนรักลวงรู้สึกสำนึกดี
เจ็บ...รู้ไหม...ใช่ฉันรู้......
ความรักอยู่ด้วยชื่นรื่นสุขี
หากวันใดรักร้างห่างฤดี
ใช่เธอมี...ฉันก็มี...ที่เจ็บตรม
บอกให้รู้..ฉันแคร์ แท้ความรัก
ผูกสมัครรักไว้ให้สุขสม
มันไม่ง่าย..ใช่ไหม..กว่าได้ชม
ปล่อยให้รักระทม..ขมทำไม ?
เมื่อรักลอยถอยหายคล้ายหดหู่
ยามรักอยู่ดูละเลยเฉยไฉน
แทนจะเฝ้าเคล้าถนอมกล่อมดวงใจ
กลับเชิดหน้าเข้าใส่หนอใจนาง
แล้วร้องร่ำฉ่ำน้ำตา...พาสงสาร
ว่าดวงมานเจ็บล้นคนถากถาง
เมื่อมีรักไม่ถนอมยอมวายวาง
ก็ช่างนาง..ให้ครางครวญ..สมควรแล้ว.
"บ้านริมโขง"
๓๑ พฤษภาคม ๒๕๕๔
หยดน้ำตารินรด
เธอหมดรัก
ใจแน่นหนัก ที่เคยให้ ไร้ความหมาย
ที่เคยหวง ห่วงหา มามากมาย
แต่สุดท้าย ไม่มีเหลือ เมื่อเธอลา
-- เจ็บนะ-- รู้บ้างไหม
ความอ้างว้างโลมไล้ ใจปวดปร่า
ถ้อยคำมากมาย จับใจความได้ ไม่รักษาสัญญา
มันอ่อนล้า หมดแรงไขว่ขว้า จะรั้งใคร
เพราะชินกับการมีเธอข้าง ๆ
ยังรับไม่ได้กับความอ้างว้าง เข้าใจไหม
เหนื่อย ล้า น้ำตาริน เมื่อได้ยินว่าเธอมีใคร
ยังรับไม่ไหว ขอเวลาอีกหน่อยได้ไหม อย่าเพิ่งทำร้ายกัน
ถึงวันนี้ ไม่คิด ติดค้างอะไร
เรื่องที่เธอทำให้เสียใจ ก็แล้วกันไปแค่วันนั้น
จากเคยเจ็บแทบตาย เดี๋ยวก็หาย เมื่อไม่เห็นกัน
ถือซะว่าเนื้อคู่เค้า ไม่ใช่ของฉัน --จบกัน-- จะไปก็ไป
แค่ขอร้อง โปรดอย่าเอ่ยวาจา
ทำเป็นรู้ดีนักหนา ว่าฉันเจ็บแค่ไหน
เพียงเงยหน้าเพราะกลั้นน้ำตา โปรดอย่ากล่าวหาว่าเชิดใส่
แค่ร้อง -- ร้าว-- เพราะทนไม่ไหว ไม่ใช่ครางครวญร่ำให้ ต้องกลับมารักกัน
ฉันร้อง เพราะแกล้งหัวเราะไม่ได้
จะให้เอ่ยว่าดีใจหรือไง ที่เธอทำร้ายฉัน
แต่ต่อไปน้ำตาที่ไหล จะไม่ใช่เครื่องหมายความผูกพัน
เป็นแค่สิ่งขอบคุณที่ไปจากฉัน แค่นั้นจริง ๆ
ใจแน่นหนัก ที่เคยให้ ไร้ความหมาย
ที่เคยหวง ห่วงหา มามากมาย
แต่สุดท้าย ไม่มีเหลือ เมื่อเธอลา
-- เจ็บนะ-- รู้บ้างไหม
ความอ้างว้างโลมไล้ ใจปวดปร่า
ถ้อยคำมากมาย จับใจความได้ ไม่รักษาสัญญา
มันอ่อนล้า หมดแรงไขว่ขว้า จะรั้งใคร
เพราะชินกับการมีเธอข้าง ๆ
ยังรับไม่ได้กับความอ้างว้าง เข้าใจไหม
เหนื่อย ล้า น้ำตาริน เมื่อได้ยินว่าเธอมีใคร
ยังรับไม่ไหว ขอเวลาอีกหน่อยได้ไหม อย่าเพิ่งทำร้ายกัน
ถึงวันนี้ ไม่คิด ติดค้างอะไร
เรื่องที่เธอทำให้เสียใจ ก็แล้วกันไปแค่วันนั้น
จากเคยเจ็บแทบตาย เดี๋ยวก็หาย เมื่อไม่เห็นกัน
ถือซะว่าเนื้อคู่เค้า ไม่ใช่ของฉัน --จบกัน-- จะไปก็ไป
แค่ขอร้อง โปรดอย่าเอ่ยวาจา
ทำเป็นรู้ดีนักหนา ว่าฉันเจ็บแค่ไหน
เพียงเงยหน้าเพราะกลั้นน้ำตา โปรดอย่ากล่าวหาว่าเชิดใส่
แค่ร้อง -- ร้าว-- เพราะทนไม่ไหว ไม่ใช่ครางครวญร่ำให้ ต้องกลับมารักกัน
ฉันร้อง เพราะแกล้งหัวเราะไม่ได้
จะให้เอ่ยว่าดีใจหรือไง ที่เธอทำร้ายฉัน
แต่ต่อไปน้ำตาที่ไหล จะไม่ใช่เครื่องหมายความผูกพัน
เป็นแค่สิ่งขอบคุณที่ไปจากฉัน แค่นั้นจริง ๆ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
