[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Worry]

เมื่อสิบแปดปีผ่านฉันสดสวย
ผิวขาวด้วยร่างระหงทรงสง่า
มีผู้ชายหลายหลากอยากวิวาห์
ฉันเมินหน้าผ่านไป หาใหม่มี

เมื่อย่างปียี่สิบสองห้องทำงาน
ดอกไม้บานไม้ช่อห่อมากนี่
หัวหน้างานมอบให้หมายไมตรี
ไม่ใยดีเมินไป หาใหม่นา

เมื่อสามสิบมีครูคนรู้จัก
เคยทายทักซักถามยามพบหน้า
พร่ำอ้อนวอนขอหมั้นทำสัญญา
ฉับหลบตาตอบไม่ หาใหม่มี

เมื่อสามสิบห้าหนุ่มใหม่ในเครื่องแบบ
หนุ่มตัวแสบหวังโอ่โชว์ศักดิ์ศรี
ติดเม็ดดาววาวมันชั้นร้อยตรี
หน่วยก้านดีขรึมไป หาใหม่นา

เมื่อสี่สิบเถ้าแก่ใหญ่ได้นำเที่ยว
หาที่เปลี่ยวคุยสองลองคบหา
เตี้ยลงพุงเหนียวถี่มีเงินตรา
ฉันบอกลาบ๊ายบาย หาใหม่มี

เมื่อห้าสิบห้าพ่อหม้ายเมียตายจาก
ทรัพย์สินมากเทียบชั้นขั้นเศรษฐี
จะสู่ขอฉันนั้นวันสิ้นปี
ลูกสามสี่เชิญไกล หาใหม่นา

พอหกสิบตาซ้ายได้ขยิบ
เต้นดุ๊บดิ๊บเปลี่ยนข้างมาทางขวา
ส่องกระจกชัดเด่นเห็นตี นกา
วัยชรามาเยือนเตือนแล้วไง

ต่อจากนี้คานทองคอยรองรับ
จะนอนหลับทับสิทธิ์หรือคิดใหม่
สิบแปดปีก่อนนั้นเปลี่ยนผันไป
ตัดสินใจสับสนเริ่มปนเป

มีตัวเลือกสองทางดังที่เห็น
จะขอเป็นอย่างไรอย่าไขว่เขว
ต้องเด็ดขาดแล้วนะอย่ารวนเร
อาจจบเห่ หาใหม่ คงไม่มี.

นพ
2มิ.ย.54

ไม่ได้คิดหาใหม่ แต่มันไม่มี..

คนที่ดี พอดี สำหรับฉัน..

ไม่ต้องมากด้วยทรัพย์ถ้าเราจะรักกัน

แต่หละคนนั้น ดีพอยกเว้นเข้าใจ

ไม่ได้เลือกที่อยู่ เพราะไม่กล้า

กลัวว่าจะ ได้พบแต่คนที่จ้องจะหาใหม่

เราคนเลือก เราคนทิ้ง เจ็บก็ไม่เท่าไร

แต่คนรอ นอนซ้ำในเพราะรักมันปักทรวง

จะหาใหม่ หาคนไหนที่รักแท้ ไม่ลวงหลอก

ไม่ปลิ้นปลอก กระล่อนเหมือนเห็นผี

ตัวฉันนั้นโอกาศ น้อยลงทุกที

แน่แทนนี้ ... "ก่อนลงโลงต้อง  รักตัวเอง "