...ขบวนสุดท้ายหายลับไม่กลับหวล
นี่ก็จวนหนึ่งปีที่เหงาหงอย
แสนสงสารอยากเอื้อเจ้าเนื้อกลอย
ทำได้เพียงอ้อยสร้อยในรอยคำ
...รางรถเลื่อนเปื้อนช้ำระกำหนัก
โบว์กี้ใจใส่รักพักรอยพร่ำ
รอเวลาลางลบกลบรอยจำ
จะตั้งลำมาเทียบหวังเสียบแทน
...สถานีต้นทางยังว่างหวัง
เพียงลำพังดายเดียวเหลียวหาแก่น
สัญญาณดังหวังรุดสุดเขตแดน
ได้พบแฟนคนเดิมเติมน้ำมัน
...รางเลือนลางเคล้าคลอด้วยล้อบด
เพิ่มแรงกดจารึกผนึกมั่น
ฟื้นรอยจางกลางจินต์ถวิลวัน
ผุดสัมพันธ์ครั้งก่อนให้ย้อนคืน
...ขอปลายทางรับรู้เสียงกู่เรียก
ที่พร่ำเพรียกอยู่นี้มิหนีอื่น
ชานชาลามุมเก่าหวังเจ้ายืน
รับไมตรีพี่ยื่นด้วยตื้นตัน
...ปลดโบว์กี้สุดท้ายคลายพันธะ
แต่นี้จะไม่เลื่อนเคลื่อนแปรผัน
รางเลือนลางจางจบเมื่อสบกัน
มีเพียงเราเท่านั้นนิรันดร...
.................คิดถึง....//ทอฝัน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
