...รางเลือนลาง...
...น้ำตาหล่นบนรางทางรถด่วน
สิ้นขบวนก็อำลาพาใจหาย
คำสัญญาก็เคลื่อนเลือนมิวาย
คนข้างกายก็ไร้แวว...แก้วตารอ
...รถไฟฟรียังหนีจากให้ฉากรัก
ดีเซลรางเพียงทักพักใจหนอ
รถเร็วฝากน้ำตามาพะนอ
(รถ)ธรรมดาก็เทียวจ่อก่อทักทาย
...สิ้นเสียงวูดรถไฟใจแทบขาด
ความฝันวาดเคยประดับก็ปรับสาย
เหลือเพียงเจ็บเหน็บอยู่ไม่รู้คลาย
ยืนเดียวดายมองรถผ่านสะท้านทรวง
...ก่อนเคยให้คำสัญญาตรึงตรามั่น
รักนิรันดร์นั้นหนาพาเซ่นสรวง
สุดท้ายเหลือคำฝากจากคนลวง
หลงติดบ่วงล่วงล้ำช้ำจนตาย
...เสียงฉึก ฉัก คล้ายทับพักขยี้
ให้ฤดีมีรอย...ค่อยสลาย
เมื่อหัวใจเป็นรางทางใจชาย
ก็มิวายโดยขยี้ให้มีรอย
...มองรถไฟคล้ายมาอำลาจาก
เคลื่อนแล่นฝากความเศร้าให้เหงาหงอย
คำว่ารักปักรางเป็นทางซอย-
แผลใจคอยลอยเด่นเฝ้าเซ่นใจ
...ยังรอท่าชานชลา ณ ที่เก่า
ที่มีเราคู่ชิดพิสมัย
รอเสียงวูดร้องมาพาคนไกล
สู่รถไฟปลายทาง...รางแก่งคอย...
ตะวันฉาย
แก่งคอย
๒ มิถุนายน ๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
