กระส่ายกระสับหลับยากลำบากแท้
เฝ้าคิดแต่เรื่องรักหักใจหนี
สงสารเธอเหลือแสนเธอแสนดี
ตัวฉันนี้แย่หนอก่อทางทราม
อยากจะสร้างทางดีใส่ที่จิต
ฟ้าลิขิตเป็นไปใจสุดห้าม
ฉันเดินไปในวิถีไม่ดีงาม
ไม่สมความดีเธอเสมอมา
ระอายแท้แย่นักหักใจจาก
จำใจพรากทั้งใจไห้โหยหา
ด้วยรักมากฝากคำทั้งน้ำตา
ฝากคำลาคนดีทั้งที่รัก
สุดจะข่มสะอื้นให้ฝืนหลับ
เฝ้าพลิกกลับกายไปใจหมองหนัก
นอนอย่างไรใจพร่ำแต่ช้ำนัก
เกินจะหักห้ามใจไม่อาวรณ์
ขอโทษด้วยคนดีสุดที่รัก
ฉันอายนักที่แย่กว่าแต่ก่อน
จะจำมั่นวันสุขทุกบทตอน
ผิดครั้งนี้มันสอนให้ระอาย
รู้เสมอ เธออภัยให้ตลอด
ฉันขอกอดรักไว้มิให้หาย
จะขอรักเธอมั่นตราบวันตาย
รักสุดท้ายของฉันนั้นให้เธอ