" วจีหวาน เริงรส พจน์ไม่ลวง "
ไม่มีหวานอะไรจะไม่หลอก
ให้ฉ่ำทิพย์หยิบบอก ออกแดนสรวง
ก็น้ำตาลลอกสียังมีลวง
เอาอะไรกับห้วงบ่วงคำคน
ลองกระเทาะเคาะเคลือบที่เหลือบสี
บรเพ็ดดีๆวจีหล่น
คำยิ่งหวานขานเพราะยิ่งเยาะปน
เป็นมดปลวกลวกตน บนน้ำตาล ฯ
พรายม่าน
สันทราย
๐๑.๐๖.๕๔
หัวข้อต่อไป “ไหนว่าดีไม่พอ”