คำลาพักจักจารผ่านอักษร
ความอ้างว้างอาวรณ์สัญจรถึง
คนเคยเรียงเคยร่ายผายรำพึง
บทกลอนซึ้งหนึ่งมิตรหนอชิดนาน
ขอให้ทางใฝ่ฝันบรรจบแจ้ง
ขอส่งแรงแห่งใจอันไพศาล
ยามเหนื่อยล้าหน่ายเหลือขอเจือจาน
แบ่งความท้อมาผลาญจากลานทรวง
เป็นครูคำอีกคนที่ทรงค่า
ด้วยลีลาวาดไว้คุณใหญ่หลวง
มอบสู่บ้านกลอนไทย...ให้ทั้งปวง
พาลุล่วงตวงตักอักษรองค์
แทนคิดถึงหนึ่งคำย้ำอีกหน
จะเขียนกลกลอนกานท์นำผ่านผง
จะปัดเปื้อนเรือนฝันให้มั่นคง
คอยครูลงมาหลับประทับนอน
ดาวระดา
1 มิถุนายน 2554
ความอ้างว้างอาวรณ์สัญจรถึง
คนเคยเรียงเคยร่ายผายรำพึง
บทกลอนซึ้งหนึ่งมิตรหนอชิดนาน
ขอให้ทางใฝ่ฝันบรรจบแจ้ง
ขอส่งแรงแห่งใจอันไพศาล
ยามเหนื่อยล้าหน่ายเหลือขอเจือจาน
แบ่งความท้อมาผลาญจากลานทรวง
เป็นครูคำอีกคนที่ทรงค่า
ด้วยลีลาวาดไว้คุณใหญ่หลวง
มอบสู่บ้านกลอนไทย...ให้ทั้งปวง
พาลุล่วงตวงตักอักษรองค์
แทนคิดถึงหนึ่งคำย้ำอีกหน
จะเขียนกลกลอนกานท์นำผ่านผง
จะปัดเปื้อนเรือนฝันให้มั่นคง
คอยครูลงมาหลับประทับนอน
ดาวระดา
1 มิถุนายน 2554