ชื่อบทกลอน : เวลาสั้นๆ..ที่เราเคยอยู่ด้วยกัน
ผู้แต่ง : บัณฑิตเมืองสิงห์
นึกย้อนฝันวันวานเมื่อกาลก่อน
เป็นภาพตอนนอนคลอพะนอศรี
เปรียบน้องนวลชวนเคล้าเย้ามาลี
อันตัวพี่นี้รักสมัครมาน
เคยร่วมเรียงเคียงหมอนนอนอบอุ่น
จิตละมุนกรุ่นทรวงห้วงสมาน
อยู่ด้วยใจในฝันเมื่อวันวาน
ครั้งพบพานผ่านรักยังภักดิ์ใจ
ถึงแม้ว่าครานี้เธอหนีหาย
อกสลายวายจิตจึงคิดไข
ห่างอุราสาสมอารมณ์ใน
ดวงหทัยไอรักตระหนักดี
แต่ยังจำกรรมเก่าเราเคยสร้าง
บนหนทางข้างอกตกวิถี
เคยอยู่กันฉันเธอเสมอมี
เป็นกรรมดีที่เราเฝ้าทำมา
ทั้งโศกเศร้าเหงารุมทุกข์กุมหัว
ตาสลัวกลัวติดพิษโทษา
ทั้งสุขใจได้อยู่เป็นคู่ยา
มีเมตตาต่อกันฉันและเธอ
เวลาสั้นวันนั้นฉันคิดว่า
มันมีค่าปรากฎจรดเสนอ
เป็นวันดีที่ฉันนั้นบำเรอ
คอยเป็นคนปรนเปรอเสมอไป
จึงมาครวญหวนจิตด้วยคิดถึง
ด้วยคะนึงถึงกันแม้วันไหน
เธออาจร้างห่างกายสลายไกล
แต่ดวงใจในทรวงหวงชั่วกัลป์
ผู้แต่ง : บัณฑิตเมืองสิงห์
นึกย้อนฝันวันวานเมื่อกาลก่อน
เป็นภาพตอนนอนคลอพะนอศรี
เปรียบน้องนวลชวนเคล้าเย้ามาลี
อันตัวพี่นี้รักสมัครมาน
เคยร่วมเรียงเคียงหมอนนอนอบอุ่น
จิตละมุนกรุ่นทรวงห้วงสมาน
อยู่ด้วยใจในฝันเมื่อวันวาน
ครั้งพบพานผ่านรักยังภักดิ์ใจ
ถึงแม้ว่าครานี้เธอหนีหาย
อกสลายวายจิตจึงคิดไข
ห่างอุราสาสมอารมณ์ใน
ดวงหทัยไอรักตระหนักดี
แต่ยังจำกรรมเก่าเราเคยสร้าง
บนหนทางข้างอกตกวิถี
เคยอยู่กันฉันเธอเสมอมี
เป็นกรรมดีที่เราเฝ้าทำมา
ทั้งโศกเศร้าเหงารุมทุกข์กุมหัว
ตาสลัวกลัวติดพิษโทษา
ทั้งสุขใจได้อยู่เป็นคู่ยา
มีเมตตาต่อกันฉันและเธอ
เวลาสั้นวันนั้นฉันคิดว่า
มันมีค่าปรากฎจรดเสนอ
เป็นวันดีที่ฉันนั้นบำเรอ
คอยเป็นคนปรนเปรอเสมอไป
จึงมาครวญหวนจิตด้วยคิดถึง
ด้วยคะนึงถึงกันแม้วันไหน
เธออาจร้างห่างกายสลายไกล
แต่ดวงใจในทรวงหวงชั่วกัลป์
บัณฑิตเมืองสิงห์