เฝ้าฝึกฝนจนจบครบหลักสูตร
ต่างรีบรุดแยกไปไกลสถาน
เคยร่วมเขียนเรียนรู้อยู่เนิ่นนาน
เวลากาลผ่านพ้นจนหลงลืม
ออกท่องเดินเผชิญโชคในโลกกว้าง
เส้นหนทางพิสูจน์ฤาดูดดื่ม
เมื่อวิกฤตบิดบู้ต้องกู้ยืม
ใช่จะปลื้มเสพสุขทุกคนไป
ทำงานดีมีจ่ายเจ้านายรัก
ก็พร้อมพรักอนาคตสุกสดใส
นามประเทืองเรืองยศปรากฎไกล
อยู่ที่ใดใครคบน้อมนบนำ
ปะไม่เหมาะเคราะห์ร้ายเจ้านายชั่ว
พาเกลือกกลั้วอบายกายถลำ
เป็นลูกน้องต้องตอบถูกครอบงำ
ทั้งชีวิตมิดดำเลวนำพา
ห้าสิบปีที่ผ่านมาห้าสิบปี
จบรุ่นนี้ยุบยิบปีสิบห้า
จากหนุ่มเหน้าเข้าสู่ผู้ชรา
พบอีกคราลืมเลือนคือเพื่อนชาย
ร่างซีดเซียวเหี่ยวแห้มสองแก้มตอบ
ยืนหืดหอบงันงงโคลงหัวส่าย
เสื้อขาดวิ่นกลิ่นคลุ้งฟุ้งกระจาย
ทาสสุราน่าอับอายตายทั้งเป็น
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
