..ฉันก็แค่คน...ธรรมดา...
ที่อยากเป็นหนึ่งเดียวในสายตา...คนของฉัน...
ไม่ได้อยากเซ้าซี้...ไม่ได้อยากจู้จี้...ให้รำคาญ..
เพียงอยากเป็นหนึ่งคนสำคัญ...ที่เธอจะอยู่ด้วยกัน...จนตาย..
..เพราะรู้...อยู่เสมอ...
กับเรื่องราวของเธอ...และใครคนไหน
ฉันรู้เธอแคร์เขา....และรักของเรา...ไม่น้อยลงไป
แต่เจ็บนะรู้ไหม?....เมื่อต้องแบ่งเธอให้ใคร....อีกคน
...ฉันถาม...แค่ลองใจ...
ไม่นึกว่าเธอจะตอบง่าย-ง่าย...เหมือนไม่เคยสน
ถามหรือฉันรับได้ไหม?....ถ้าเธอจะแต่งพร้อมกับใคร...อีกคน..
น้ำตาฉันร่วงหล่น...และไม่อยากอดทน...อีกต่อไป
...คำตอบของฉัน...มีเท่านี้..
ฉันไม่อาจยอมคำขอที่มี...ของเธอได้
เสียใจตอนนี้คงดีกว่า...ยอมกล้ำกลืนน้ำตา...เรื่อยไป
ทุกสิ่งฉันยอมได้...แต่ต้องใช้ของร่วมกับใคร...มันเกินทน...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
