.jpg)
เจ็บเพียงใด ไหนเลย มิเอ่ยบ่น
ต้องกล้ำกลืน ฝืนทน จนความหวัง
แสร้งทำเดิน เหินต่อ ขอลำพัง
หากพลาดพลั้ง ครั้งใด เพราะใจเรา
เปรียบก้อนกรวด ดูปวดใจ ให้ไร้ค่า
ปล่อยให้ตาย เลยดีกว่า ถ้าสวมเขา
บอกว่าพี่ มีเพียงน้อง แค่สองเรา
แท้ใจเจ้า มิเข้าอยู่ คู่กับตัว...
เพราะหายหัน ผันหนี ไปที่อื่น
เจ้าหยิบยื่น ดวงใจ ไปทั้งขั้ว
มิเหลือใย ให้กัน ฉันรู้ตัว
ปล่อยให้อยู่ กับความกลัว ที่..ไม่มีใคร
ต้องกล้ำกลืน ฝืนทน จนความหวัง
แสร้งทำเดิน เหินต่อ ขอลำพัง
หากพลาดพลั้ง ครั้งใด เพราะใจเรา
เปรียบก้อนกรวด ดูปวดใจ ให้ไร้ค่า
ปล่อยให้ตาย เลยดีกว่า ถ้าสวมเขา
บอกว่าพี่ มีเพียงน้อง แค่สองเรา
แท้ใจเจ้า มิเข้าอยู่ คู่กับตัว...
เพราะหายหัน ผันหนี ไปที่อื่น
เจ้าหยิบยื่น ดวงใจ ไปทั้งขั้ว
มิเหลือใย ให้กัน ฉันรู้ตัว
ปล่อยให้อยู่ กับความกลัว ที่..ไม่มีใคร
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
