แค่คำว่า "จบ" เท่านั้น
แต่ทำลาย "ความผูกพัน" ทั้งหมดได้
ไม่มี..น้ำตา..แต่..หัวใจ..ด้านชาทันใด
ร่ายกายเคลื่นไหว แต่สมองไม่รับรู้อะไรอย่างเคย
เพราะ "ความรัก" เรามัน..เปราะบาง
หรือระยะห่าง..ทำให้เธอเมินเฉย
"ความเชื่อใจ" สุดท้ายไม่เหลือเลย
..ความว่างเปล่า แทนที่ --ความคุ้นเคย--ในสายตา
..จะหายใจออก..ก็ "ปวดร้าว"
..แค่หายใจเข้า..ก็ "เหนื่อยล้า"
อยากร้องไห้--แต่เหมือนไร้..น้ำตา
ไม่ใช่แค่ปวดปร่า..แต่ "เหว่ว้า---ทรมาน"
ฉันอาจจะยังยิ้มได้..
หรือหัวเราะกับใครๆ..สนุกสนาน
แต่ "หัวใจ" ที่ถูกทำร้ายจน..ร้าวราน
จะไม่มีวันกลับไปเป็น เหมือนเดิม ตลอดกาล..อีกแล้วเธอ
แต่ทำลาย "ความผูกพัน" ทั้งหมดได้
ไม่มี..น้ำตา..แต่..หัวใจ..ด้านชาทันใด
ร่ายกายเคลื่นไหว แต่สมองไม่รับรู้อะไรอย่างเคย
เพราะ "ความรัก" เรามัน..เปราะบาง
หรือระยะห่าง..ทำให้เธอเมินเฉย
"ความเชื่อใจ" สุดท้ายไม่เหลือเลย
..ความว่างเปล่า แทนที่ --ความคุ้นเคย--ในสายตา
..จะหายใจออก..ก็ "ปวดร้าว"
..แค่หายใจเข้า..ก็ "เหนื่อยล้า"
อยากร้องไห้--แต่เหมือนไร้..น้ำตา
ไม่ใช่แค่ปวดปร่า..แต่ "เหว่ว้า---ทรมาน"
ฉันอาจจะยังยิ้มได้..
หรือหัวเราะกับใครๆ..สนุกสนาน
แต่ "หัวใจ" ที่ถูกทำร้ายจน..ร้าวราน
จะไม่มีวันกลับไปเป็น เหมือนเดิม ตลอดกาล..อีกแล้วเธอ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
