ใต้แสงแห่งวันอันใส
หัวใจไยล่องท่องหา
เที่ยวผ่านธารแห่งเวลา
เชื่องช้าทว่าเนิ่นนาน
ลมล้ออ้อลู่ซุ่ส่ง
บรรจงปลงใจใฝ่ขาน
เพียงลมพรมพราวคราววาน
ไม่นานพานร้างห่างลา
ลมเอยเปรยพัดกวัดแกว่ง
ท่ามแสงแรงส่งคงล้า
เมฆน้อยลอยเคลื่อนเลื่อนลา
ชีวาพาเหงาเศร้าตรม
เพียงลมพรมโลกโศกศัลย์
ชั่ววันอันชื่นขื่นขม
กลายกลับลับแล้วแนวลม
ห้อมห่มบ่มเหงาเข้าใจ
ราแรงแห้งโหยโรยร่วง
ดังดวงควงคนหม่นไหม้
ลมช่วยอวยพรวอนไป
ส่งใจให้ชื่นรื่นทรวง ฯ
===========
~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
