ไปเมืองบนลงเมืองล่าง
เห็นทุกอย่างที่ควรเห็น
เจ็บช้ำเคยลำเค็ญ
ไม่แตกต่างแม้หนใด
อยู่เปล่าเหลือเศร้าสร้อย
มันเหงาหงอยแลหวิวไหว
เบื่อเบื่อเกินบอกใคร
อันคับข้องในกมล
มาทวนใคร่ครวญเห็น
ที่เริงเล่นคราวสับสน
เหมือนว่าจะเวียนวน
นกกระจาบเพลินดอกบัว
อยู่ไหนเล่าจุดหมาย
เพื่อขวนขวายในถิ่นทั่ว
แท้เล่าใกล้ใกล้ตัว
คือเราเองที่ท้อถอย
อ้า..
...มันเด่นที่ตรงดอก ในกลอนบอกว่าเหงาหงอย
อ้ายจ๋าน้องมาคอย ไม่ทิ้งรอยผักบุ้งนา
เคยเทียบเปรียบสำรับ อ้ายคลอขับสดับหา
แจ่วบองประคองพา พร้อมผักหญ้าแห่งป่าดง
เดินเดียวเที่ยวจนทั่ว มิหวั่นกลัวจะลืมหลง
เถือกเถาและเผ่าพงศ์ จะดำรงจะคงแรง
ขอเพียงให้เหมือนเก่า คงรักเราเฝ้าแถลง
ยึดถือซื่อแสดง ซึ่งกับแกงของแดนเดิม
............ขอบคุณค่ะพี่ชายเจียว...//ดรีม(ผักบุ้งนาหน้าฝน)
อ้ายจ๋าน้องมาคอย ไม่ทิ้งรอยผักบุ้งนา
เคยเทียบเปรียบสำรับ อ้ายคลอขับสดับหา
แจ่วบองประคองพา พร้อมผักหญ้าแห่งป่าดง
เดินเดียวเที่ยวจนทั่ว มิหวั่นกลัวจะลืมหลง
เถือกเถาและเผ่าพงศ์ จะดำรงจะคงแรง
ขอเพียงให้เหมือนเก่า คงรักเราเฝ้าแถลง
ยึดถือซื่อแสดง ซึ่งกับแกงของแดนเดิม
............ขอบคุณค่ะพี่ชายเจียว...//ดรีม(ผักบุ้งนาหน้าฝน)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
