...วอยวอยหวิว ว่อนว้าง ควะคว้างเคลื่อน
เพียงสะเทือน ยอดหญ้า ผวาอ่อน
กลิ่นดินเก่า เคล้าคลุ้ง ณ ทุ่งดอน
สายลมรอน คล้ายเพื่อน เตือนสำนึก
...ละมุนปุย เมฆบาง ลอยกลางฟ้า
เกาะกลุ่มเกี่ยว เลี้ยวพา มาผนึก
เปลี่ยนรูปร่าง ต่างแปลง แฝงลุ่มลึก
ตามคิดนึก หมายมั่น ให้ผันไป
...คราครู่เดียว กลับกลาย สลายร่าง
ละอองจาง ลอยจร เปลี่ยนก้อนใหม่
มิอาจยั้ง ให้อยู่ ณ หมู่ใด
จำต้องไกล ถูกแกล้ง ด้วยแรงลม
...ฟ้าสีฟ้า ตอนนี้ เปลี่ยนสีแล้ว
มองเห็นแนว เมฆต่ำ สีดำข่ม
ดอกหญ้าไหว ไกวซัด ระบัดพรม
ความรื่นรมณ์ คลี่คลาย คล้ายจะรู้
...ครืนครืนคราง สะเทือน เริ่มเยือนถี่
แปลบปลาบมี แสงวาบ ลงทาบสู่
กรรโชกซ้ำ อีกคราว ก็กราวกรู
พร่างสายพรู ชำแรก เข้าแทรกดิน
...เพียงพัดผ่าน ห้วงหาว หนาวเพียงนี้
ลมช่างไม่ ปราณี คนพลัดถิ่น
ต้องเปียกปอน หลบหลีก ปลีกชีวิน
วอนลมผิน เมฆฝน พ้นชีวัน...
.................อืมม์...//ทอฝัน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
