.jpg)
ไดอารี่ไม่มี ..คนเปิดอ่าน
บันทึกนานกาลก่อนตอนลุ่มหลง
ปล่อยทิ้งร้างห่างหาอารมณ์ปลง
ปิดหน้าตรง..วันลา ให้อาวรณ์
กลับมามองอีกครั้งดังสิ่งแปลก
ลายสือแยกเลือนรางอย่างสังหรณ์
อารมณ์เปลี่ยนยากปรับรับอุทธรณ์
ด้วยร้าวรอนเกินกลับมารับคำ
ไดอารี่หน้านี้ที่เจ็บแสน
เก็บความแค้นความขมตรมถลำ
บันทึกด้วยน้ำตาคราระกำ
จนบางคำเลือนหายคล้ายคนลา
ถึงบัดนี้เพียงมองต้องสะท้าน
ไม่เปิดอ่านยังระทมตรมห่วงหา
รักแล้วจากพรากไปจนไกลตา
ระกำรักนักหนา...ชะตาเรา.
บันทึกนานกาลก่อนตอนลุ่มหลง
ปล่อยทิ้งร้างห่างหาอารมณ์ปลง
ปิดหน้าตรง..วันลา ให้อาวรณ์
กลับมามองอีกครั้งดังสิ่งแปลก
ลายสือแยกเลือนรางอย่างสังหรณ์
อารมณ์เปลี่ยนยากปรับรับอุทธรณ์
ด้วยร้าวรอนเกินกลับมารับคำ
ไดอารี่หน้านี้ที่เจ็บแสน
เก็บความแค้นความขมตรมถลำ
บันทึกด้วยน้ำตาคราระกำ
จนบางคำเลือนหายคล้ายคนลา
ถึงบัดนี้เพียงมองต้องสะท้าน
ไม่เปิดอ่านยังระทมตรมห่วงหา
รักแล้วจากพรากไปจนไกลตา
ระกำรักนักหนา...ชะตาเรา.
"บ้านริมโขง"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
