ฝากไว้ในบทกลอน
พบแต่คำ ย่ำยี หลบหนีหน้า
หมดศรัทธา มาป่วน ให้ชวนฝัน
แจ้งประจักษ์ รักนี้ ไม่มีวัน
นี่สูญพันธุ์ กันหรือ คนซื่อตรง?
แรกหลั่งไหล ไมตรี ชีวีชื่น
คำหญิงอื่น หมื่นร้อย มิพลอยหลง
ยามโต้ตอบ ปลอบขวัญ กลอนบรรจง
ทั้งแวดวง วรรณศิลป์ รู้สิ้นแล้ว
อยากซ่อนหน้า- ตามุด ลึกสุดโลก
แสนเศร้าโศก โชคร้าย รั้งปลายแถว
เขาปลดสัม- พันธ์ดี ที่ใสแวว
ทำตาแป๋ว แจ้ว,จ้อ แกมล้อเลียน
คงเป็นแผน- การร้าย ทำลายล้าง
ตัดช่องว่าง ห่างไป เพราะใจเปลี่ยน
ตอนรักบุก- รุกดั่ง ขึ้นสังเวียน
กุมบังเหียน หัวใจ ใช้แล้วทิ้ง
ชายนักรัก อักษรา พูดน่าเชื่อ
แต่หน้าเนื้อ เหลือร้าย หัวใจสิงห์
กลั่นกลอนเตือน- เพื่อน, ฝาก- จากเรื่องจริง
จากหนึ่งหญิง มิ่งมิตร ดวงจิตร้าว
เขาเปลี่ยนไปใจหญิงชิงชังนัก
ให้ร้อนหนักเห็นอยู่คู่เคียงสาว
ป้อนวาจาหวานมากฝากเรื่องราว
เลยไขข่าวกล่าวคำมาย้ำเตือน
เรื่องหัวใจเรื่องรักสลักมั่น
ของใครนั้นยากนักจะหักเฉือน
มักตาบอดยามรักจักมาเยือน
ไม่กลัวเปื้อนกลัวปมจากลมลวง
ยากที่ใครไหนแยกความแปลกต่าง
ในหนหางแห่งหลงตรงห่วงหวง
อื่นบอกชั่วตัวฝืนกลืนคำลวง
ยอมติดบ่วงรสสวาท...ที่วาดวาง
ย่อมเป็นไปตามกรรมที่นำส่ง
ความรักหลงส่งใครให้หม่นหมาง
ความรักนี้เปี่ยมสุขในทุกทาง
กับบางนาง..บางผู้..ได้คู่เคียง.
ให้ร้อนหนักเห็นอยู่คู่เคียงสาว
ป้อนวาจาหวานมากฝากเรื่องราว
เลยไขข่าวกล่าวคำมาย้ำเตือน
เรื่องหัวใจเรื่องรักสลักมั่น
ของใครนั้นยากนักจะหักเฉือน
มักตาบอดยามรักจักมาเยือน
ไม่กลัวเปื้อนกลัวปมจากลมลวง
ยากที่ใครไหนแยกความแปลกต่าง
ในหนหางแห่งหลงตรงห่วงหวง
อื่นบอกชั่วตัวฝืนกลืนคำลวง
ยอมติดบ่วงรสสวาท...ที่วาดวาง
ย่อมเป็นไปตามกรรมที่นำส่ง
ความรักหลงส่งใครให้หม่นหมาง
ความรักนี้เปี่ยมสุขในทุกทาง
กับบางนาง..บางผู้..ได้คู่เคียง.
"บ้านริมโขง"