รักเล่นๆ เช่นรถไฟ
เห็นหัวร่องอคู้อยู่คิกคิก
ทั้งเรื่องกิ๊กเรื่องกั๊กที่มักหา
ไม่เห็นโกรธโทษง้ำธรรมดา
แม้เพื่อนมามีทรัพย์ยังจับเชียร์
ไยอยู่อยู่หูตึงแถมขึ้งเครียด
ทำขี้เกียจเฉียดใกล้ให้ใจเสีย
พูดก็เมินเดินก็ไพล่ไม่ไหวเคลียร์
ทำยังโง้นอย่างเงี้ยแล้วเพลียใจ
ไหนว่ารักเหมือนไล่รถไฟนับ
สถานีมีเป็นตับนับไม่ไหว
เขาให้จอดก็จอดตลอดไป
แช่ได้ไงมัวงกเดี๋ยวตกราง ฯ
พรายม่าน
สันทราย
๒๘.๐๕.๕๔
เอ้า ต่อไป“ไม่กับใช่ อันไหนของจริง ”