...อยากจะพับแผ่นฟ้าเข้ามาใกล้
ร้อยเมฆใส เป็นสายสร้อย คอยเกี่ยวหา
จับตะวันที่ประกายป้ายแสงทา
คู่จันทราเต้นรำวงคงชิดเชย
...ไฉนเล่าเศร้าทรวงดวงใจนี้
หม่นฤดีเฝ้าพอรอเฉลย
ห่างทั้งหน้าตัวไกลใจละเลย
คนคุ้นเคยก็ตีจากฝากอำลา
...ถึงให้พับแผ่นฟ้าเข้ามาใกล้
คนของใจก็ไม่อยู่คู่แล้วหนา
คล้ายความนัยน์เอ่ยนำคำวาจา
สิ้นสัญญาคำว่า "เรา" เป็นเงาใจ...
...เฝ้าแต่พับแผ่นฟ้าคราคิดถึง
หวนคะนึงวันเก่าที่เราใฝ่
ปล่อยน้ำตาที่เอ่อรอ...พ้อหทัย
เป็นน้ำใสเกาะหน้าอำลาชาย...
ปล...หัวใจพี่คอยน้องอยู่ที่แก่ง...ตรงที่มีแรงเฝ้ารอ...เฝ้ารอ...(คาราบาว)
๐ ฟ้าแผ่นพับจับเศร้ามาเข้าใกล้
มากเมฆใสสวยสดหมดความหมาย
เมื่อถูกขวางกางกั้นคั่นใจกาย
จากแสงฉาย..ภูผา..และราตรี
๐ ต่อให้หนักและแน่นดั่งแผ่นหิน
ธรณินแยกภพหาหลบหนี
ยังตั้งตารอคอยรอยรุจี
สดุดีความรักจักเรื่อยไป
๐ แม้นอยู่คนล่ะฝากหากว่าฟ้า
พับชะตาประสบบรรจบได้
จะน้อมทรวงรอซับรับ..หทัย
ของคนไกลอีกฝั่งที่กังวาล
๐ หรือพับคนย่นทางที่ห่างเหิน
ให้ดำเนินเกี่ยวก้อยร้อยประสาน
เคียงคู่กันฝันสุขทุกคราวกาล
ขออาจหาญ..พับใจเข้าใกล้เอง...
ปล.อันมีสายน้ำทอดยาวสุดตา..มีทิวเทือกผาท้าทายแดดลม..นุ่งห่มผืนฝ้าทุ่งนาแก่งคอย..หัวใจพี่คอยน้องอยู่ที่แก่ง....
มากเมฆใสสวยสดหมดความหมาย
เมื่อถูกขวางกางกั้นคั่นใจกาย
จากแสงฉาย..ภูผา..และราตรี
๐ ต่อให้หนักและแน่นดั่งแผ่นหิน
ธรณินแยกภพหาหลบหนี
ยังตั้งตารอคอยรอยรุจี
สดุดีความรักจักเรื่อยไป
๐ แม้นอยู่คนล่ะฝากหากว่าฟ้า
พับชะตาประสบบรรจบได้
จะน้อมทรวงรอซับรับ..หทัย
ของคนไกลอีกฝั่งที่กังวาล
๐ หรือพับคนย่นทางที่ห่างเหิน
ให้ดำเนินเกี่ยวก้อยร้อยประสาน
เคียงคู่กันฝันสุขทุกคราวกาล
ขออาจหาญ..พับใจเข้าใกล้เอง...
ปล.อันมีสายน้ำทอดยาวสุดตา..มีทิวเทือกผาท้าทายแดดลม..นุ่งห่มผืนฝ้าทุ่งนาแก่งคอย..หัวใจพี่คอยน้องอยู่ที่แก่ง....
๏ ทุกทิวาราตรีที่พ้นผ่าน
นั้นร่วงหว่านรอยตรมเข้าข่มเหง
ความอาลัยไหลย้ำน่ายำเกรง
ร้าวเลวงเคว้งนักจำหลักทรวง
๏อยากฝากนัยใจหนึ่งคำนึงฝัน
แม้ฟ้านั้นกั้นกลาง ฤาขวางห่วง
อยากจะพับผืนฟ้าหาแดดวง
ร่วมผูกพ่วงสัมพันธ์ควั่นเป็นเกลียว
๏ สุดแผ่นดินถิ่นไหนไกลถิ่นที่
ขอแต่มีหนึ่งน้องปองแน่นเหนียว
ล่ามพ่วงสองครองใจด้วยนัยเดียว
ก็ล่ามเหนี่ยวเกี่ยวพันอย่างมั่นคง
๏ อยากร่นน้ำข้ามฟ้าไปหานุช
อยากยื้อยุดฉุดใจอันใหลหลง
อยากสานใจให้รักจำหลักทรง
ให้ปักลงตรงขวัญนิรันดร์กาล๚ะ๛
นั้นร่วงหว่านรอยตรมเข้าข่มเหง
ความอาลัยไหลย้ำน่ายำเกรง
ร้าวเลวงเคว้งนักจำหลักทรวง
๏อยากฝากนัยใจหนึ่งคำนึงฝัน
แม้ฟ้านั้นกั้นกลาง ฤาขวางห่วง
อยากจะพับผืนฟ้าหาแดดวง
ร่วมผูกพ่วงสัมพันธ์ควั่นเป็นเกลียว
๏ สุดแผ่นดินถิ่นไหนไกลถิ่นที่
ขอแต่มีหนึ่งน้องปองแน่นเหนียว
ล่ามพ่วงสองครองใจด้วยนัยเดียว
ก็ล่ามเหนี่ยวเกี่ยวพันอย่างมั่นคง
๏ อยากร่นน้ำข้ามฟ้าไปหานุช
อยากยื้อยุดฉุดใจอันใหลหลง
อยากสานใจให้รักจำหลักทรง
ให้ปักลงตรงขวัญนิรันดร์กาล๚ะ๛
หากว่าพับแผ่นฟ้ามาแคบได้
แสนดีใจใกล้นุชสุดแสนหวาน
อยู่ต่างฟากฟ้าไกลใจทรมาน
ยากประสานรักชิดสนิทกัน
แต่ก็หวังยังฟ้าพาเธอใกล้
บรรดาลให้เธอมาหาตัวฉัน
ได้ร่วมเรียงเคียงใกล้ได้สักวัน
สรวงสวรรค์คงพร้อมยอมรับเรา
จากแต่นี้ต่อไปใจยังหวัง
ช่วงชีพยังคงไม่ได้อับเฉา
จะอยู่รอต่อไปแม้ไร้เงา
ฉันจะเฝ้ารอเธอที่ปลายฟ้า
ขอเธอนั้นมั่นใจอย่าได้ท้อ
จงเฝ้ารอพบวันฉันเธอท่า
ร่วมบันเทิงเริ่งรื่นชื่นชีวา
ฟ้าเมตตาสักหนบนความจริง
แสนดีใจใกล้นุชสุดแสนหวาน
อยู่ต่างฟากฟ้าไกลใจทรมาน
ยากประสานรักชิดสนิทกัน
แต่ก็หวังยังฟ้าพาเธอใกล้
บรรดาลให้เธอมาหาตัวฉัน
ได้ร่วมเรียงเคียงใกล้ได้สักวัน
สรวงสวรรค์คงพร้อมยอมรับเรา
จากแต่นี้ต่อไปใจยังหวัง
ช่วงชีพยังคงไม่ได้อับเฉา
จะอยู่รอต่อไปแม้ไร้เงา
ฉันจะเฝ้ารอเธอที่ปลายฟ้า
ขอเธอนั้นมั่นใจอย่าได้ท้อ
จงเฝ้ารอพบวันฉันเธอท่า
ร่วมบันเทิงเริ่งรื่นชื่นชีวา
ฟ้าเมตตาสักหนบนความจริง