...อยากจะพับแผ่นฟ้าเข้ามาใกล้
ร้อยเมฆใส เป็นสายสร้อย คอยเกี่ยวหา
จับตะวันที่ประกายป้ายแสงทา
คู่จันทราเต้นรำวงคงชิดเชย
...ไฉนเล่าเศร้าทรวงดวงใจนี้
หม่นฤดีเฝ้าพอรอเฉลย
ห่างทั้งหน้าตัวไกลใจละเลย
คนคุ้นเคยก็ตีจากฝากอำลา
...ถึงให้พับแผ่นฟ้าเข้ามาใกล้
คนของใจก็ไม่อยู่คู่แล้วหนา
คล้ายความนัยน์เอ่ยนำคำวาจา
สิ้นสัญญาคำว่า "เรา" เป็นเงาใจ...
...เฝ้าแต่พับแผ่นฟ้าคราคิดถึง
หวนคะนึงวันเก่าที่เราใฝ่
ปล่อยน้ำตาที่เอ่อรอ...พ้อหทัย
เป็นน้ำใสเกาะหน้าอำลาชาย...
ปล...หัวใจพี่คอยน้องอยู่ที่แก่ง...ตรงที่มีแรงเฝ้ารอ...เฝ้ารอ...(คาราบาว)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
