กลับบ้านเราเถอะนะ..ให้พระช่วย
เรื่องกล้วยกล้วยยาหม้อ..กินก็ได้
หลงนารี..สีสรรสวรรค์ไกล
อาจไฉไลเพียงนอกแต่หลอกลวง
น้องยังอยู่ภูดอยเฝ้าคอยพี่
สมุนไพรพงพีมีทุกช่วง
ภูมิต้านทานบ้านเรากินเข้างวง
โรคทั้งปวง..ไม่ปลงจะลงแดง
คงติดเชื้อมนตราในอากาศ
พิษ-สวาทไหลบ่า..ไปขา-แข้ง
พบแต่ชื่อ"เรยา"เลือดมาแรง
น้องระแวงไม่ปรับ..จะหลับตาย
กลับบ้านเราเถอะพี่..ที่เจียงใหม่
โรคหลงใหลดาราน่าจะหาย
ไร้แสงสี..ทีวี...ไร้นิยาย
เลยเมืองปาย..ข้ามสองเขา..เราสองคน
...กลอนพี่...มันน่าแซวค่ะ...อดไม่ได้..ขอโทษนะคะ... [/color
จักขอโทษโปรดอภัยได้ตอบช้า
เพราะเข้ามาดูทั่วมัวไปสน
กลอนผู้อื่นตื่นตาพาวกวน
จึงข้ามพ้นกระทู้เป็นผู้วาง
ปิ๊กเจียงใหม่บ้านเฮาช่างเข้าท่า
ขอเธอมาอยู่ใกล้อย่างได้ห่าง
เป็นคู่ขวัญปันสุขทุกข์คลายจาง
มาร่วมสร้างทางฝันอันโสภา
น้องนั้นอยู่ภูดอยได้คอยพี่
แสนสุขศรีได้ฟังดังน้องว่า
พี่จะลอบหอบของล่องหนีมา
พบน้องยาที่ดอยพลอยยินดี
อยู่ลุ่มดอยปลายดอยคอยให้ได้
พี่จะไปหานางอย่างเร็วรี่
จงปลูกถั่วคั่วงาอย่ารอรี
หากตัวพี่ไปถึงจึงยกมา
สล่าผิน ดีใจที่ได้เห็นมาต่อกลอนครับผม
เพราะเข้ามาดูทั่วมัวไปสน
กลอนผู้อื่นตื่นตาพาวกวน
จึงข้ามพ้นกระทู้เป็นผู้วาง
ปิ๊กเจียงใหม่บ้านเฮาช่างเข้าท่า
ขอเธอมาอยู่ใกล้อย่างได้ห่าง
เป็นคู่ขวัญปันสุขทุกข์คลายจาง
มาร่วมสร้างทางฝันอันโสภา
น้องนั้นอยู่ภูดอยได้คอยพี่
แสนสุขศรีได้ฟังดังน้องว่า
พี่จะลอบหอบของล่องหนีมา
พบน้องยาที่ดอยพลอยยินดี
อยู่ลุ่มดอยปลายดอยคอยให้ได้
พี่จะไปหานางอย่างเร็วรี่
จงปลูกถั่วคั่วงาอย่ารอรี
หากตัวพี่ไปถึงจึงยกมา
สล่าผิน ดีใจที่ได้เห็นมาต่อกลอนครับผม