วันก่อนนี้ที่เราเฝ้าครองรัก
มีดในฝักพักอยู่ทำดูเฉย
โผล่เพียงด้ามงามมากยากเปรียบเปรย
กนกเสยเกยพันขั้นฝีมือ
มีลงรักปักมุกสุกสกาว
แสงแวววาววาบวับอยากจับถือ
ความสวยเด่นเน้นนำสมคำลือ
เสียงระบือสื่ออ้างกว้างออกไกล
แต่บัดนี้มีหมองทนครองเศร้า
ความรักเราเก่าก่อนหล่อนมอบให้
ถึงเวลาผันเวียนเปลี่ยนเร็วไว
เหมือนหัวใจโดนขีดกรีดแผลมา
เพิ่งจะรู้ดูงามแต่ด้ามนั่น
ส่วนคมมันนั้นปิดปริศนา
ความสวยหรือคือภาพทาบลวงตา
มองเห็นหน้าว่าใช่ไม่ตริตรอง.
นพ
27 พ.ค.54