...บ่ายจัด พลัดหลง ดงกานท์
รอยจาร จารึก ผนึกหมาย
เพื่อนพ้อง คนจริง หญิงชาย
เรียงร้อย รำบาย เริงรมณ์
...ลมแผ่วแว่วเสียง สำเนียงนก
ผ่อนคลายวิตก ในอกขม
เพียงใบหูกวาง ที่พร่างพรม
ก็จมเข้าสู่ จินตนา
...จวบเย็นย่ำด่ำลึก ผนึกแน่น
กีตาร์แทนสำเนียง ซ่อนเดียงสา
ระบายเบาเคล้าคำ ลำนำพา
สื่อภาษาแห่งเพลง บรรเลงริน
...ตะวันรอนคล้ายอ่อนแรง แสงสุดท้าย
ทอประกายสีส้มแสด แผดไม่สิ้น
วิหคเหินเคียงฝูงแฝง เพิ่มแรงบิน
หลบชีวินในรวงรัง อีกครั้งครา
...ระบายคำทำสะออน สะท้อนสะเทิ้น
ปล่อยดวงจิตสถิตเพลิน จนเกินจนกล้า
ดุ่มด่ำด้นจนลืมหลง เวลงเวลา
จึงแผ่นฟ้าครอบคลุมคลี่ ด้วยสีดำ...โอ!
............................//ทอฝัน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
