แต่งกลอนกานท์ อ่านได้ สบายจิต
แต่งถูกผิด พอได้ ช่วยคลายเหงา
แต่แต่งงาน นานหน่อย ต้องคอยเอา
เพราะเจ้าบ่าว ยังไม่มี เป็นที่มา
แต่งหนังสือ สื่อคำ ช่วยย้ำคิด
แต่งชีวิต ให้งาม ตามยะถา
หรือแต่งตัว มัวสวย ด้วยมายา
หรือแต่งหน้า แต่งไป พอได้เป็น
จะแต่งเรื่อง เคืองแค้น ไม่แล่นคิด
จึงหมดสิทธิ์ แต่งได้ เข้าข่ายเข็ญ
ถึงเอ่ยบ่น ทนเหงา อยู่เช้า-เย็น
ใครจะเห็น ใจบ้าง ช่างเดียวดาย