พลิ้วแผ่วบาง สายลม โอ้ละเห่
ใจรวนเร คิดถึงใคร ให้หวนหา
ยามค่ำคืน เริ่มปริแสงจันทรา
คร่ำครวญหา เฝ้าคำนึงคิดถึงเธอ
โอ้ว่าใจหนอใจ ที่ไร้รัก
ถูกเขาชัก กระชากไปยามทีเผลอ
มัวแต่วุ่น กับสิ่งที่พร่ำเพ้อ
ใจละเมอ ปล่อยให้เขาทิ้งเราไป
.......................เศษเหล็ก