~ใจเอ๋ย เอ๋ยใจ~
โอ้ใจเอ๋ย เอ๋ยใจ ใหญ่ล้นฟ้า
คอยนำพา เปลี่ยนปรับ พร้อมขับเคลื่อน
คอยสัมผัส มัดจำ คอยย้ำเตือน
คอยลบเลือน หลอกล่อ ก่อเพลิงไฟ
บนทางเดิน อารมณ์ ดั่งคมบาด
แรงอำนาจ รังสรรค์ ให้หวั่นไหว
ดั่งน้ำเชี่ยว เหนี่ยวรั้ง มิชั่งใจ
ต้องพัดเร่ เห่ไป ในมายา
สิ่งแตกต่าง สร้างแง่ แผ่เบื้องจิต
ใจจึ่งคิด ท้าทาย คลายปุจฉา
คือความใคร่ ใช่เห็น เป็นวิชา
เพียงค้นหา มาลิ้มลอง สนองตน
สองด้านใจ ในวัน อันหนักหน่วง
ขาวคอยห่วง ท้วงติง สิ่งสับสน
ดำยุยง ส่งเสริม เฝ้าเติมมนต์
โอ้หนอคน พ่ายแพ้ แก่วิญญาณ
เมื่อสัมผัส ความโศก วิโยคขม
คล้ายเจ็บจม ซมทรุด หยุดผสาน
มันเจ็บปวด รวดเคล็ด เข็ดดวงมาน
มิต้องการ พานพบ จบเสียที
แต่เมื่อเสียง บทเพลง บรรเลงร่ำ
ใจเจ้ากรรม กับรื่น คืนวิถี
แต่เมื่อกลิ่น หอมหวล ยวนฤดี
คล้ายไม่มี หิริ สติตรอง
Oo..ท้ายที่สุด หยุดลง ณ.ตรงนี้
ตรงเดิมที่ เริ่มต้น ค้นสนอง
ตรงเดิมที่ หัวอก พกลำพอง
ตรงคะนอง ร้องโอ่..โอ้เอ๋ยใจ
บอม ซอง ดุ๊ก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
