ฤดูเศร้าเหงาจิตพิศวง
ดั่งจงกลคนเห็นเป็นกงจักร
ทุกสิ่งหมองมัวหม่นคนไร้รัก
อีกสักพักจักวายมลายลม
เมื่อโศกศัลย์วันไหนก็ไร้ค่า
โทมนัสซัดมาพาขื่นขม
หมดหนทางสร้างสุขคลุกโคลนตม
ครวญระทมจมดับแล้วลับเลือน
ฤดูเศร้าเหงาใจอาลัยเรียก
แลสำเหนียกเปียกโชนตะโกนเหมือน
ชลเนตรเศษเศร้าเข้ามาเตือน
กระซิบเยือนเหมือนใจใกล้วายปราณ
เป็นโลกันตร์บั่นอกระทกจิต
เพราะชีวิตติดเศร้าไม่เอาหวาน
ต้องรันทดหมดสุขทุกวันวาน
คือคำครูฤดูกาลมารเศร้าเยือน
ดั่งจงกลคนเห็นเป็นกงจักร
ทุกสิ่งหมองมัวหม่นคนไร้รัก
อีกสักพักจักวายมลายลม
เมื่อโศกศัลย์วันไหนก็ไร้ค่า
โทมนัสซัดมาพาขื่นขม
หมดหนทางสร้างสุขคลุกโคลนตม
ครวญระทมจมดับแล้วลับเลือน
ฤดูเศร้าเหงาใจอาลัยเรียก
แลสำเหนียกเปียกโชนตะโกนเหมือน
ชลเนตรเศษเศร้าเข้ามาเตือน
กระซิบเยือนเหมือนใจใกล้วายปราณ
เป็นโลกันตร์บั่นอกระทกจิต
เพราะชีวิตติดเศร้าไม่เอาหวาน
ต้องรันทดหมดสุขทุกวันวาน
คือคำครูฤดูกาลมารเศร้าเยือน
บัณฑิตเมืองสิงห์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
