[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เฮยอิง]

วรรณกรรมจะอยู่คู่โลก
อุปโลกน์สร้างสรรค์สายพันธ์ใหม่
เปลียนเปลือกรักษาแก่น
อย่าสลายสูญสิ้นพันธุกรรม

ยาวนานจะยาวนาน
หากไม่คิดผลาญเหยียบย่ำ
สืบเชื้อเผ่าพงศ์ดำรงทำ
พร่ำพร่ำอย่าลืมเลือดในกาย

เรามีแก่นให้เกาะ
แม้โดนกระเทาะมิแพ้พ่าย
เถอะนะแม้พันธ์จะกลาย
แค่คล้าย คงคล้าย วงวรรณ...

......................//ทอฝัน

คิดแผลงแผลง แปลงรส บทกลอนกล่าว

ใช่สืบเรื่อง เนื่องสืบราว แต่คราวไหน

ยังรักษ์แก่น แน่นแท้ ไม่แปรใจ

สลักไว้ ในขวาก ฝากให้จำ

อย่าดูหมิ่น ถิ่นถ้อย ร้อยวลี

แผ่ออกสู่ ผู้กวี เช้าค่ำ

สะท้อนจิต คิดครวญ จำนวนคำ

จะเกินล้ำ ช่ำชอง ทำนองงาน

หาใช่เป็น เช่นกวี ที่รู้แจ้ง

เป็นเพียงคน ยลแสดง แหล่งถักสาน

ร้อยอักษร กลอนเพรียก เรียกกวินกานต์

แม้เนิ่นผ่าน ยาวนาน ตลอดไป...


ไม่หรอกจ้าผมยังรักษาของเก่าไว้อย่างดี
ที่เห็นเมื่อครู่เป็นเพียงงานสะท้อนแง่คิดเล็กๆน้อยๆผ่านสารที่ชาวบ้านเรียกว่ากวีเท่านั้นเอง
ผมไม่อยากให้เรามองค่าของผลงานแค่ มันเกิน8คำหรือเปล่า?
แล้วงานที่เรียกว่าดี ตัวที่8ของบรรทัดแรกต้องสัมผัสกับตัวที่3ไม่เกิน4ของบรรทัดต่อมาเท่านั้นหรือ?
แล้ว(กลอนที่ถูกเรียกว่า)ขยะถ้าใส่สีสันเข้าไปมองเผินเผินก็มองเกือบไม่ออกด้วยซ้ำว่าเป็น(กลอนที่ถูกเรียกว่า)ขยะ
คือไม่อยากได้ยินคำว่ากลอนขยะน่ะครับเสียใจแทนคนเขียน^^
เท่านั้นจริงจริงขอรับ
ปล.ขออภัยในแนวคิดด้วย