๐ ดาวแกล้งดง ๐
๐ ดารากระพริบย้อม เย้าทรวง
ดินดงหลงใหลดวง เด่นนั้น
ยลแลเหลี่ยมเรียมรวง รั้งจิต พิศแฮ
แม้นว่าฟ้าฝนกั้น ก็รั้นหมั่นยล
ดงดินถิ่นตมพื้น พสุธา
แม้ต่ำร่ำราคา ค่าคล้าย
คนเมียงเยี่ยงรกรา ไร้จิต ฤทธิ์เอย
จึงหม่นกลเดือนร้าย เร่งคว้างอย่างตรม
ยิ่งดาวดวงเด่นนั้น มายวน
ฉายส่องแสงสีนวล หลอกข้า
ยิ่งเติมเพิ่มกำสรวล ป่วนจิต มิดแล
อกวุ่นวิ่งไขว่คว้า กลับได้ไอควัน
ราตรีสีเศร้านั่น โบกเทา
ไยเด่นเห็นแค่เงา นิ่มน้อง
ฤาโลกโยกชิงเอา แอบซ่อน พี่นา
ให้ร่ำน้ำตาร้อง รวดร้าวยาวนาน
มานเดือนเหมือนม่านเศร้า เข้าคลุม
ตามต่อรอเร้ารุม ซุ่มแกล้ง
มานดงคงชวดชุม ช้ำล่ม เช่นนอ
ติดบ่วงร่วงเกินแย้ง หยุดยื้อใยนวลฯ
***เมฆา...***