คงเป็นบทกลอนสุดท้าย
ไม่มีเจ้าหญิงและเจ้าชาย .. ในภาพฝัน
ไม่มีสัมผัสหวานๆ .. ไม่มีตำนานของพระจันทร์
ปิดฉากนิยายเรื่องสั้น .. พร้อมคำอำลา
. . . .
จบลงด้วยการลาจาก
ลงเอยด้วยการพลัดพราก .. เพราะใจอ่อนล้า
คงไม่มีสิ่งใดฝากไว้ .. จากนายใบชา
มีก็เพียงคำว่า ขอบคุณ .. ขอบพระคุณจริงๆ
. .
ออกตามหาพระจันทร์
บนฟ้าฟากนั้นคงมีเจ้าชาย . .. และเจ้าหญิง
จะเจอหรือเปล่านะ? . . ฉันไม่รู้จริง ~ จริง
กลัวภาพฝันหยุดนิ่ง . .. กลัวว่าบางสิ่ง .. . จะเปลี่ยนไป
. . . . .
ในความกังวลลึก ~ ลึก ที่ฉันรู้สึกอยู่
มีเม็ดฝนพรั่งพรู . .. พลิ้วไหว
จะเจอหรือเปล่านะ? . . เจ้าหญิงและเจ้าชาย
ถ้าหาเจอจะเก็บเอาไว้ . ..ให้เธอ
. . . . .
แล้วจะขี่ม้าไม้ไปเยี่ยมหา
อยากเห็นเธอหายอ่อนล้า . .. และยิ้มได้เสมอ
ขอให้กลอนช้ำหมดไป . . พร้อมกับ "กลอนสุดท้าย" ของเธอ
แล้วมีแต่กลอนหวานเอ่อ
ที่มาจากความสุขใจของเธอ . . เขียนแทน~*
. . . . .
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
