กลับบ้านเราเถอะนะ..ให้พระช่วย
เรื่องกล้วยกล้วยยาหม้อ..กินก็ได้
หลงนารี..สีสรรสวรรค์ไกล
อาจไฉไลเพียงนอกแต่หลอกลวง
น้องยังอยู่ภูดอยเฝ้าคอยพี่
สมุนไพรพงพีมีทุกช่วง
ภูมิต้านทานบ้านเรากินเข้างวง
โรคทั้งปวง..ไม่ปลงจะลงแดง
คงติดเชื้อมนตราในอากาศ
พิษ-สวาทไหลบ่า..ไปขา-แข้ง
พบแต่ชื่อ"เรยา"เลือดมาแรง
น้องระแวงไม่ปรับ..จะหลับตาย
กลับบ้านเราเถอะพี่..ที่เจียงใหม่
โรคหลงใหลดาราน่าจะหาย
ไร้แสงสี..ทีวี...ไร้นิยาย
เลยเมืองปาย..ข้ามสองเขา..เราสองคน
...กลอนพี่...มันน่าแซวค่ะ...อดไม่ได้..ขอโทษนะคะ... [/color
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
