ดอกไม้นั้นสรรสร้างอย่างสวยซึ้ง
จับใจผึ้งพะนอขอน้ำหวาน
หวังดื่มด่ำน้ำใจเธอให้ทาน
ดอกจะบานกลางใจอยู่ไม่จาง
ผึ้งได้ลิ้มชิมหวานสำราญแล้ว
ไม่ขอแคล้วผิดคำทำเมินหมาง
จะไม่จรจากไกลให้ระคาง
เวียนวนสร้างรักเฝ้าเคล้าชมเชย
ผึ้งไม่ห่างร้างไปเช่นชายชั่ว
อย่าได้กลัวขอพร่ำคำเฉลย
กลิ่นเกสรอบกายไม่คลายเลย
ผกาเอ๋ยลืมได้อย่างไรกัน
พอรุ่งเช้าเฝ้าถวิลถึงกลิ่นเจ้า
หวังได้เคล้าเคียงข้างไม่ห่างหัน
จำใจห่างกลางคืนฝืนจาบัลย์
รอตะวันเจิดจ้ามาทันที
ดอกไม้ไม่เห็นใจผึ้งได้หรือ
แสนจะซื่ออย่าพร่ำคำเสียดสี
ยอมพลีใจให้รักและภักดี
มอบวจีคำมั่นคือสัญญา
ดอกไม้สวยรวยสิ้นทั้งกลิ่นสี
ฤาจะมีผึ้งใดไม่ใฝ่หา
ฝากชีวิตจิตใจให้ผกา
โปรดเมตตาให้ทานน้ำหวานเทอญ
ดาว อาชาไนย
จับใจผึ้งพะนอขอน้ำหวาน
หวังดื่มด่ำน้ำใจเธอให้ทาน
ดอกจะบานกลางใจอยู่ไม่จาง
ผึ้งได้ลิ้มชิมหวานสำราญแล้ว
ไม่ขอแคล้วผิดคำทำเมินหมาง
จะไม่จรจากไกลให้ระคาง
เวียนวนสร้างรักเฝ้าเคล้าชมเชย
ผึ้งไม่ห่างร้างไปเช่นชายชั่ว
อย่าได้กลัวขอพร่ำคำเฉลย
กลิ่นเกสรอบกายไม่คลายเลย
ผกาเอ๋ยลืมได้อย่างไรกัน
พอรุ่งเช้าเฝ้าถวิลถึงกลิ่นเจ้า
หวังได้เคล้าเคียงข้างไม่ห่างหัน
จำใจห่างกลางคืนฝืนจาบัลย์
รอตะวันเจิดจ้ามาทันที
ดอกไม้ไม่เห็นใจผึ้งได้หรือ
แสนจะซื่ออย่าพร่ำคำเสียดสี
ยอมพลีใจให้รักและภักดี
มอบวจีคำมั่นคือสัญญา
ดอกไม้สวยรวยสิ้นทั้งกลิ่นสี
ฤาจะมีผึ้งใดไม่ใฝ่หา
ฝากชีวิตจิตใจให้ผกา
โปรดเมตตาให้ทานน้ำหวานเทอญ
ดาว อาชาไนย