เธอเคยมอบให้ฉันในวันเก่า
ในวันนี้ฉันเอามามอบกลับ
ด้วยความขอบคุณในใจประทับ
ที่เธอขับไสส่งฉันลงคอ
ฉันอภัยให้เสมอเธอจึงข่ม
เอาอารมณ์เป็นใหญ่ให้ฉันหงอ
วันนี้ฉันหมดใจไปงอนง้อ
จึงมอบช่อดอกไม้ให้...ก่อนลา
จะขอจดจำไว้แม้ไม่เห็น
จำเพื่อเป็นอนุสรณ์สังวรณ์ว่า
ของสิ่งใดง่ายนักมักชืดชา
ไร้คุณค่ามองเห็นเป็นกรวดทราย
ต้องขอบคุณยิ่งนักประจักษ์แล้ว
รักที่ว่าแน่แน่วไม่แคล้วหาย
ซึ้งทุกคำจำได้อยู่ไม่คลาย
ตราบชีพวายหมายมาด...มิอาจลืม
"กานต์ฑิตา"
๒๒ พฤษภาคม ๒๕๕๔
ในวันนี้ฉันเอามามอบกลับ
ด้วยความขอบคุณในใจประทับ
ที่เธอขับไสส่งฉันลงคอ
ฉันอภัยให้เสมอเธอจึงข่ม
เอาอารมณ์เป็นใหญ่ให้ฉันหงอ
วันนี้ฉันหมดใจไปงอนง้อ
จึงมอบช่อดอกไม้ให้...ก่อนลา
จะขอจดจำไว้แม้ไม่เห็น
จำเพื่อเป็นอนุสรณ์สังวรณ์ว่า
ของสิ่งใดง่ายนักมักชืดชา
ไร้คุณค่ามองเห็นเป็นกรวดทราย
ต้องขอบคุณยิ่งนักประจักษ์แล้ว
รักที่ว่าแน่แน่วไม่แคล้วหาย
ซึ้งทุกคำจำได้อยู่ไม่คลาย
ตราบชีพวายหมายมาด...มิอาจลืม
"กานต์ฑิตา"
๒๒ พฤษภาคม ๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
