ระยะเวลา..กับความเดียวดาย
นานจนใจหาย..คิดถึงบ้าน
เพื่อความฝันของคนรัก..จึงออกหาประสบการณ์
เรียนหวังสานอนาคต..สร้างความภาคภูมิใจ..ให้ครอบครัว.
คิดถึงคำพูด..ที่สั่งสอน
คิดถึงคนที่เฝ้าเวลานอน..กล่อม..ลูบหัว
คิดถึงคนที่คอยตบบ่า..เวลากลัว
คิดถึงคนที่คอยยั่วให้โกรธ ..คนที่หัวเราะด้วยกัน
คิดถึงนิ....รักครอบครัวนี้มากมาย..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
