ตำนานรักเริ่มบทอย่างสดสวย
และจบด้วยระทมตามข่มเหง
ความรักเหมือนถ่านไฟไหม้ตัวเอง
ยิ่งโหมเร่งยิ่งเผาเป็นเถ้าไป
คิดถึงเธอทุกวันเกือบพันหน
แต่จะทนทุกช์เหงาได้เท่าไหน
การคิดถึงทุกคราวปวดร้าวใจ
ผิดกันไม่เหมือนเก่ากลับร้าวรอน
ยินแว่วแว่วแผ่วเหมือนเสียงเพื่อนฝัน
คืนและวันเก่าเก่าเฝ้าหลอกหลอน
อยากกลับสู่วันวานหวานบทกลอน
คอยฟังอ้อนทุกคืนอย่างชื่นทรวง
บุญเราสร้างปางใดได้ร่วมฝัน
วิบากผันพรากไปเธอไม่ห่วง
ดาวไร้สิทธิ์ติดตามและถามทวง
ไฉนลวงแกล้งให้หัวใจจำ
ปากเคยเข็ดแต่ใจไยไม่เข็ด
เหมือนกล่าวเท็จเจ็บใจไยไม่หนำ
ห้ามหัวใจก็ได้ไยไม่ทำ
ใจต้องช้ำแล้วไยไม่ระวัง
ตำนานรักเปิดใจให้รับรู้
ที่เป็นอยู่บทกลอนอ่อนมนต์ขลัง
เธอจึงหน่ายคลายคืนฝืนใจฟัง
เหลือความหลังให้จำเป็นตำนาน
ดาว อาชาไนย
และจบด้วยระทมตามข่มเหง
ความรักเหมือนถ่านไฟไหม้ตัวเอง
ยิ่งโหมเร่งยิ่งเผาเป็นเถ้าไป
คิดถึงเธอทุกวันเกือบพันหน
แต่จะทนทุกช์เหงาได้เท่าไหน
การคิดถึงทุกคราวปวดร้าวใจ
ผิดกันไม่เหมือนเก่ากลับร้าวรอน
ยินแว่วแว่วแผ่วเหมือนเสียงเพื่อนฝัน
คืนและวันเก่าเก่าเฝ้าหลอกหลอน
อยากกลับสู่วันวานหวานบทกลอน
คอยฟังอ้อนทุกคืนอย่างชื่นทรวง
บุญเราสร้างปางใดได้ร่วมฝัน
วิบากผันพรากไปเธอไม่ห่วง
ดาวไร้สิทธิ์ติดตามและถามทวง
ไฉนลวงแกล้งให้หัวใจจำ
ปากเคยเข็ดแต่ใจไยไม่เข็ด
เหมือนกล่าวเท็จเจ็บใจไยไม่หนำ
ห้ามหัวใจก็ได้ไยไม่ทำ
ใจต้องช้ำแล้วไยไม่ระวัง
ตำนานรักเปิดใจให้รับรู้
ที่เป็นอยู่บทกลอนอ่อนมนต์ขลัง
เธอจึงหน่ายคลายคืนฝืนใจฟัง
เหลือความหลังให้จำเป็นตำนาน
ดาว อาชาไนย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
