~พรุ่งนี้ ก็สว่าง~
ตะวันโชน โหมแรง แสงส่องสาด
พึงผงาด ยืนสู้ ดูสักหน
หลังจากพัก หมองมัว แห่งตัวตน
ใต้เงาหม่น แสงจันทร์ คืนหวั่นใจ
รอยอาลัย แห่งรัก ที่ปักจิต
ดังถูกพิษ รักขม ตรมหมองไหม้
มาเข้าข่ม ห่มห้วง บ่วงหทัย
ให้อาลัย ร่ำร้อง ซร้องเสียงครวญ
สว่างผัน วันใหม่ ใสสดสุข
ลืมเรื่องทุกข์ หนเก่า เศร้าสู่สรวญ
สราญเริง บรรเทิงใจ ไม่เรรวน
จากปั่นป่วน สู่สงบ พบทางทอ
บนถนน คดเคี้ยว เลี้ยวเลาะลัด
คืนสงัด ไร้สงบ สบทดท้อ
สู่โค้งคุ้ง ทุ่งน้ำ ท่ามใจรอ
สว่างทอ แสงอุ่น อรุณรมย์
พานแช่มชื่น รื่นจิต นิมิตใหม่
สำเริงใจ ได้ปราโมช โปรดสุขสม
สะท้อนถอย รอยล้า คราระทม
ให้จ่อมจม จนจาก จวบจบกาล
สว่างแล้ว แพรวพรรณ อำไพผ่อง
สาดแสงทอง ส่องส่ง ทรงสนาน
จึงเริงร่า ท้ารับ กับวันวาร
ลิขิตขาน ขีดเขียน เรียนรู้ใจ
สุริโย โผล่พ้น โค้งคุ้งเคล้า
น้ำบรรเทา หิวหยาด ขาดกระหาย
จึงแช่มชื่น รื่นชิวหา ทิวาคลาย
สู่สบาย สราญเริง บรรเทิงมน ฯ
~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
