หวังคืนจันทร์ ให้คืนใจ มิไหวหวั่น
ถึงเศร้าครัน ใจยังครวญ หวลถวิล
อ้อนจันทร์เดือน ดาวน้อย ค่อยร้อยริน
พจน์ผ่านผิน บินลู่ สู่ห้วงมาน
แม้นกมล คนไกล มิแปรเปลี่ยน
ยังวนเวียน เขียนถ้อย คอยผสาน
ทางอาจไกล ไร้ร้าง ห่างเนิ่นนาน
จึงไหว้วาน ดาวจันทร์ มาเตือนใจ
มีรักจริง สิ่งตอบ มามอบส่ง
สู่นางนง แม้เหงา หรือเศร้าไหว
ส่งสาส์นสู่ ผ่านหาว คราวจรไกล
ด้วยหทัย หมายนั้น จะมั่นคอย
ถึงเก็บมน ฝังดิน ไม่สิ้นสูญ
ถึงอาดูร ยังมั่น มิหวั่นหงอย
รอยของเยื่อ แห่งใย ไม่เลื่อนลอย
ยังคงรอย เด่นชัด ดังกับจันทร์ ฯ
=====
~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~
ถึงเศร้าครัน ใจยังครวญ หวลถวิล
อ้อนจันทร์เดือน ดาวน้อย ค่อยร้อยริน
พจน์ผ่านผิน บินลู่ สู่ห้วงมาน
แม้นกมล คนไกล มิแปรเปลี่ยน
ยังวนเวียน เขียนถ้อย คอยผสาน
ทางอาจไกล ไร้ร้าง ห่างเนิ่นนาน
จึงไหว้วาน ดาวจันทร์ มาเตือนใจ
มีรักจริง สิ่งตอบ มามอบส่ง
สู่นางนง แม้เหงา หรือเศร้าไหว
ส่งสาส์นสู่ ผ่านหาว คราวจรไกล
ด้วยหทัย หมายนั้น จะมั่นคอย
ถึงเก็บมน ฝังดิน ไม่สิ้นสูญ
ถึงอาดูร ยังมั่น มิหวั่นหงอย
รอยของเยื่อ แห่งใย ไม่เลื่อนลอย
ยังคงรอย เด่นชัด ดังกับจันทร์ ฯ
=====
~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~