จับดินสอ จ่อปากกา หน้ากระดาษ
อภิวาท องค์อมร สุนทรภู่
ช่วยประสิทธิ์ วิชชาดั่ง ฝนพรั่งพรู
กลอนไพเราะ เสนาะหู ท่านผู้ฟัง
เสนอสู่ ผู้คัด จัดรายการ
จะเอ่ยอ่าน กอปรตาม เพลงความหลัง
ลงหนังสือ สื่อดี กวีดัง
แลกสตังค์ ทุกครา เป็นอาจิณ
หากถามมา ว่าผมรัก สักแค่ไหน
รวมกายใจ เลือดทุกหยด หมดทั้งสิ้น
ได้เติบใหญ่ ได้เรียนรู้ ได้อยู่กิน
จนชีวิน ดิ้นแตกดับ อยู่กับกลอน
ป.ล. เมื่อ 40 ปีก่อน เรียนหนังสืออยู่กับวัด กินข้าวก้นบาตร
แต่งกลอนไปแลกเงินกับ นักจัดรายการ ลำนำเพลงทางวิทยุ
ไปลงคอลัมน์กลอน ทางสิ่งพิมพ์ หนังสือพิมพ์ ได้เงินชิ้นละ
20 บาท เป็นค่าอาหาร เสื้อผ้า ค่าเล่าเรียน กลอนคือชีวิตครับ
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
