ด้วยมุ่งเน้นเพ็ญจันทร์วันฟ้าสวย
ทอแสงด้วยเดือนดาวสกาวใส
นำดวงจันทร์นั้นแนบแอบดวงใจ
มองเห็นได้ทุกอย่างที่ค้างคา
งามแสงจันทร์นวลผ่องส่องค่ำนี้
คืนราตรีเดือนเพ็ญเด่นบนฟ้า
เวลาหนึ่งเคลื่อนย้ายหมายลับลา
คืนต่อมาเสี้ยวนิดดูผิดไป
เริ่มพะวงแล้วนั่นดวงจันทร์จ๋า
เคยสง่างามเด่นเป็นไฉน
มีเงามืดทาบมิดปิดแล้วใย
บดบังไว้ที่เห็นเช่นก่อนมา
ความมืดแผ่ปกคลุมเริ่มกลุ้มจิต
ในห้วงคิดสับสนวนเวียนหา
มองไม่เห็นทุกอย่างเหมือนร้างรา
แล้วน้ำตาหยดไหลเพื่อนใจตน.
นพ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
