จำเขา..เล่าสู่กันฟัังนะ
เรื่องแรก ข้อคิดจากการไปวัด
"อยูในวัดอย่าวัดแต่เสื่อหมอน
พระท่านสอนให้วัดดัดนิสัย
วัดทวารทั้งสามตามวินัย
อย่าปล่อยให้วิบัติวัดให้งาม
ไปในวัดวัดกายวาจาจิต
ทุจริตผิดบทกฎพระห้าม
เช่นเมาเหล้าเข้าวัดจัดว่าทราม
ถูกประณามว่าคนซนเกเร"
(เเสงธรรม)
เรื่องที่สอง
หลวงตาอ้วน อ้วนจริงๆ เดินทางไปเยี่ยมหลวงปู่บุญที่กรุงเทพฯ
โดยสารรถไฟฟรีเป็นครั้งแรกในชีวิต
หอบขัาวของพะรุงพะรังไปฝากหลวงปู่
หนุ่มบอยเข้าไปขอนั่งด้วยในขณะที่หลวงตาอ้วนทำท่าสวดมนต์พึมพำ
".....ปะราปะรายะนัง ทิตังมะตัง มะตังอะทิกูจะนัง....."
สวดด้วยอารมณ์หวงของหวงที่ และละอาย
คำแปล: ".....ปลาร้า ปลาร้าอย่านั่ง ที่ตั้งไม่ตั้ง มาตั้งไอ้ที่กูจะนั่ง...."
--- ฮาไหมเนี่ย.. ---
เรื่องสุดท้าย
หลวงตาอ้วนเทศน์ให้ญาติโยมฟังในงานศพ
หลวงตาอ้วนใส่ลีลาเทศน์เต็มที่
"....คนที่ตายก็ตายกันไป.. คนที่อยู่ก็เอากันไป.." หลวงตาย้ำ "คนที่อยู่ก็เอากันไป.."
ทุกคนในศาลา ก้มหน้างุด ส่งเสียงคิกคัก
คิดในใจ "หลวงตาสัปดน" (เอา อีสาน หมายถึง เป็นผัวเมียกัน)
หลวงตาเปิดหน้าสองต่อว่า
"...ไปฝังในป่าช้า.."
---ฮาเถอะ---
สาวกะปู
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
