ปีกผีเสื้อ
๏ เมื่อเราถูกโซ่ล่ามท่ามไฟฝัน
มาคอยพันธนาครารุ้งฉาย
หนทางที่ทอดยาวสู่ดาวราย
มอดมลายเช่นไฟที่ไร้เชื้อ
๏ จึงโบกโบยวิญญาณ์เวลานี้
ด้วยสองปีกเสรีแห่งผีเสื้อ
สู่สายรุ้งปรุงฝันและหมั่นเจือ
ทออะเคื้อวันคืนอันยืนยาว
๏ ด้วยแรงปีกอิสรามาเคียงคู่
แม้นฝนพรูพายุโบกวิโยคหนาว
กำลังใจแห่งเธอเสมอดาว
ส่องทางวาวข้างแรมแวมยามบิน
๏ เมื่อเวลาเราสองต้องพลันหมด
เพราะใครรดกองไฟมาไหม้ถิ่น
ไฟแห่งฝันสิ้นเชื้อเหลือราคิน
เกินจะปลดชีวินบินจากไฟ
๏ ยามเปลวเพลิงเหิมลุกปลุกใครกร้าว
ปีกผีเสื้อเหน็บหนาวถึงคราวไหม้
จึงกางปีกหลีกหนีหวังลี้ภัย
สู่โลกใหม่...นะผีเสื้อ...เพื่อตัวเอง ๚ะ๛
อาเศียรวาท