Re: ...เสียงที่เบาที่สุด...
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
24 พฤศจิกายน 2024, 05:26:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: ...เสียงที่เบาที่สุด...  (อ่าน 3283 ครั้ง)
สมนึก นพ
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 728
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,994



« เมื่อ: 16 พฤษภาคม 2011, 09:34:AM »

เห็นจันทร์เพ็ญเด่นฟ้ามาทอแสง
ดั่งมนต์แฝงคอยซ้ำย้ำตัวข้า
หลายคืนก่อนค่อนราตรีที่ผ่านมา
สองชีวาสัญญามีที่รักกัน

หากมีเรื่องเคืองขุ่นวุ่นใจนัก
ให้หยุดพักสักคราปรึกษานั่น
ความบาดหมางพลั้งไปใจเดิมพัน
ขาดสะบั้นนั้นหนาอย่าพึงมี

ต่างเข้าใจในรักสมัครสมาน
เวลาผ่านนานเนิ่นเพลิดเพลินนี่
จนแสงทองส่องฟ้าขับราตรี
ความเปรมปรีดิ์มีท้นเอ่อล้นทรวง

สามเดือนผ่านจันทร์เพ็ญเด่นอีกครั้ง
ที่เคยนั่งฟังวจีมีห่วงหวง
ไม่เจอหน้ามาหายคล้ายโดนลวง
ตกในห้วงบ่วงรักหล่อนดักวาง

เมฆบังจันทร์หวั่นใจให้ผวา
ภาพลวงตามาย้อนทับซ้อนร่าง
ความมุ่งหวังตั้งไว้ได้เลือนลาง
พอเงาจางบางตอนหล่อนหายไป

แอบสะอื้นฝืนเลี่ยงเสียงเบาสุด
ข้อเข่าทรุดหยุดนั่งยังหวั่นไหว
ความขื่นขมตรมเศร้าร้าวทรวงใน
กลัวหัวใจได้ยินพลันสิ้นลม.

นพ

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

แป้งน้ำ, ยามพระอาทิตย์อัสดง, รพีกาญจน์, บ้านริมโขง, พี.พูนสุข, my smile, ♥ กานต์ฑิตา ♥

ข้อความนี้ มี 7 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s