[color=darkolivegreen]...การแตกแยก แหลกสลาย ของหัวใจ...
...มันมิได้ ก้องดัง อย่างอึ้งหมี่...
...แต่เงียบราว ขนนกร่วง ลงธุลี...
...กลบด้วยเสียง ดนตรี ของน้ำตา...
...และเป็นเรื่อง ที่เจ็บปวด เกินบรรยาย...
...เมื่อสุดท้าย ไม่มีใคร คอยห่วงหา...
...ไม่ได้ยิง เสียงใจแยก แหลกวิญญา...
...หรือเพียงเรา เท่านั้นหนา ที่แว่วฟัง...[/color]
[/color]...มันมิได้ ก้องดัง อย่างอึ้งหมี่...
...แต่เงียบราว ขนนกร่วง ลงธุลี...
...กลบด้วยเสียง ดนตรี ของน้ำตา...
...และเป็นเรื่อง ที่เจ็บปวด เกินบรรยาย...
...เมื่อสุดท้าย ไม่มีใคร คอยห่วงหา...
...ไม่ได้ยิง เสียงใจแยก แหลกวิญญา...
...หรือเพียงเรา เท่านั้นหนา ที่แว่วฟัง...[/color]
center]...........ไอน์สไตน์...วัยกระเตาะ!!!................
[/color][/b][/size] 
เสียงของเจ้าแสนเงียบเชียบสนิท แต่ก้องจิตกังวาลใจแต่ไร้เสียง
เสียงเจ็บปวดรวดร้าวพราวสำเนียง ส่งเป็นเสียงเพียงช้ำระกำจินต์
กระรอกขาว
เสียงเจ็บปวดรวดร้าวพราวสำเนียง ส่งเป็นเสียงเพียงช้ำระกำจินต์
กระรอกขาว
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
