หรือหน้าต่างหัวจิตเธอปิดตาย
๐
๐
อาจเหมือนคนละเมอ..ยามเผลอจิต
ลอยโอบกอดความคิด...คะนึงหา
ทะลวงหมอกออกบินสุดจินตนา
สบสายตาหัวใจ...ไปวันวัน
อาจเหมือนคนใจลอย..คล้อยใจเหม่อ
หยิบเอาเธอมาสวมใส่ความฝัน
ที่ทึกทักข้างเดียว...แท้เกี่ยวพัน
อยู่แค่ความเงียบงันอันเดียวดาย
แค่หนึ่งช่วงเวลาค่าสั้นสั้น
ก็ผูกพันความสุขไปทุกสาย
โชนอยู่ในแววตาทุกประกาย
และกระจายเกลื่อนจิตทุกทิศทาง
เธอจะรู้หรือไม่...ก็ไม่รู้
ว่าจู่จู่..หัวใจคนไกลห่าง
ก็เหมือนถูกทุบเคาะให้เปราะบาง
ในระหว่างรำพึงคิดถึงเธอ
นี่ก็นานนับนานแล้วกาลล่วง
ไฉนดวงใจจำสม่ำเสมอ
ไฉนฉากตรึงตรามิพร่าเบลอ
ทำฉันใดได้เจอ..ฝันของใจ
เปิดหน้าต่างหน้าบ้านนานแล้วนะ
กี่วันจะคำรบพบกันใหม่
หรือหน้าต่างหัวจิตเธอปิดไว
หลังพบใครคนนั้นจึงลั่นกลอน
ปล่อยให้หนึ่งคนนี้..ที่วันนั้น
แอบผูกพันขั้นหนักหลงอักษร
คอยแต่เธอเก้อแล้วสิ้นแววจร
จะจากนิรันดร...หรือกานดา
หากเธอมั่นแล้วจิตมิคิดจร
ขอสักตอน กลบท..ปลดอุรา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
