.jpg)
เสียงบุรุษหยุดอาชาม้าสีหมอก
แลเห็นดอกเหมยฮัวกลาดทั่วผืน
ร่องรอยทะปะยุทธดุจครั่นครืน
เรียงรายพื้นเกลื่อนภูษา ข้าช้าไป
แม่ชบาซาหมวยต้องฉวยฉุด
โดยจอมยุทธผุดผยองช่ำชองศิลป์
ศึกชิงนางครานี้ถึงชีวิน
ต้องแดดิ้นสิ้นวายตายข้างไป
ไป!!
เสียงบุรุษฉุดสายรวบควบอัศว
หมายปะทะฉะสิงห์ชิงซาหมวย
ด้วยวิชากระยาจกฉกระทวย
พร้อมแม่ไม้ร่ายมวยชิงหมวยมา.....
......................................................................
......เหยียบภูผาแล้วหันหน้า..บูรพาทิศ
...ด้วยเรืองฤทธิ์..เรียกเมฆาพร่าแสงสูรย์
...จากนี้เพียงดวงจันทรา...จ้าไพบูลย์
...เจิดจำรูญทั่วอาณา..นภาเดียว
......อยากเรียนว่าคุณประภาคารพราวแสง..คุณเป็นคนมีทักษะ..อารมณ์ขัน...อ่านกลอนที่คุณต่อมาครั้งใดเกิดอาการ..ไปไม่เป็นค่ะ...ขอบคุณที่ทำให้หัวเราะดังกว่าปกติ...ตอนนี้ก็ยังยิ้ม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
